Ἀλλ’ ὅ,τι πρὸ πρὸ πάντων καθίστα τὸν Βουγιούκαν ὑπέροχον ἐν τῇ συνειδήσει τῶν φίλων καὶ συναδέλφων καὶ τῆς κοινωνίας ὅλης, ἦτο ἡ μυθώδης ἀνεξαρτησία τοῦ χαρακτῆρός του καὶ ἡ ἀκλόνητος πρὸς τὸ καθῆκον ἀφοσίωσις. Οὐδέποτε ἐκολαύκευσε τοὺς ἰσχυροὺς τῆς ἡμέρας οὐδ’ ἐπηρεάσθη ἐπ’ ἐλάχιστον οὐδέποτε. Διὰ νὰ ἐννοήσῃ πᾶς τις κατὰ πόσον ὁ ἀνὴρ ὑπῆρξεν ἡ ἐνσάρκωσις τοῦ καθήκοντος καὶ τῆς τιμῆς, ἀρκεῖ νὰ ἀναλογισθῇ ὅτι ἐνῷ ἐπὶ δεκάδας ἐτῶν πάντες σχεδὸν οἱ θησαυροὶ τῶν μεταλλείων καὶ ὀρυχείων ἐν Ἑλλάδι διῆλθον διὰ τῶν χειρῶν του, ἐν τούτοις, καθ’ ὃν χρόνον ἄλλοι ἐπιτήδειοι συνεσώρευον ἐντεῦθεν ἑκατομμύρια, μόνος ὁ Βουγιούκας διῆλθεν ἄσπιλος καὶ τῆς ἀπωτάτης ὑπονοίας, προτιμήσας τὴν ἔντιμον καὶ ἐπίζηλον πενίαν, ἐνῷ ἠδύνατο νὰ καταστῇ ἑκατομμυριοῦχος. Δι’ ὅλα λοιπὸν ταῦτα τὰ σπάνια προσόντα ὁ Ὄθων τὸν ἠγάπα καὶ τὸν ὑπελήπτετο ἰδιαζόντως, ἠρέσκετο δὲ νὰ συνδιαλέγηται ἐν οἰκειότητι μετ’ αὐτοῦ καταθελγόμενος ἐκ τῶν ἀνεξαντλήτων γνώσεων τοῦ ἀνδρός, πολλάκις δὲ τῷ ἀπέστελλε δῶρα εἰς ἔνδειξιν τῆς ὑψηλῆς πρὸς αὐτὸν βασιλικῆς εὐνοίας. Ἀπέφυγε νὰ ἀναμιχθῇ εἰς τὴν πολιτικήν, μολονότι ἐκέκτητο ἄπειρα κεφάλαια συμπαθειῶν καὶ δημοτικότητος. Οἱ Νάξιοι, παρ’ οἷς ἐν τῇ καλλιεργείᾳ τῆς σμύριδος ἠγαπήθη καὶ ἐξετιμήθη μεγάλως, τὸν παρεκάλεσαν πολλάκις νὰ ἐκτεθῇ ὡς βουλευτής. Ἀλλ’ ὁ Βουγιούκας ἀπεποιεῖτο, συναισθανόμενος ὅτι ἀνεξαρτησία φρονήματος καὶ πολιτικὴ ἐν Ἑλλάδι εἰσὶν ὅλως ἀσυμβίβαστα. Οὐδέποτε ἐπάτησε τὸ κατώφλιον τῆς οἰκίας ὑπουργοῦ ὅπως μὴ τῷ ἀποδοθῇ οὐδ’ ἡ ἐλαχίστη πλαγία μομφή, διότι ἤθελε νὰ ἀνήκῃ μόνον εἰς ἑαυτὸν καὶ εἰς τὸ καθῆκον. Ὅταν ὁ ἀοίδιμος Δεληγιώργης τὸν παρεκάλει, ὡς μόνον εἰδικώτατον, νὰ ἀναλάβῃ τὴν διεύθυνσιν τῶν Μεταλλείων τοῦ Λαυρίου, ὁ Βουγιούκας ἐπιμόνως ἀπεποιήθη ὅπως μὴ ὑπάρξῃ οὐδ’ ἡ ἐλαχίστη ὑπόνοια περὶ αὐτοῦ ὅτι ἀναμιγνύεται εἰς ἐπιχείρησιν δυναμένην νὰ τὸν καταστήσῃ, ὡς πλείστους ἄλλους ἔκτοτε, καὶ θεμιτῶς ἔτι, πλούσιον. Ὡς οἰκογενειάρχης ὁ Βουγιούκας ἦτο σπάνιον ὑπόδειγμα στοργῆς, χρηστότητος καὶ ἀγαθότητος. Τοιοῦτος ὁ ἀοίδιμος Βουγιούκας ἐξυπηρετήσας τὴν πατρίδα καὶ τὴν κοινωνίαν ὅσον οὐδεὶς ἄλλος, καὶ ἀδικηθεὶς πλειότερον παντὸς ἄλλου, καθόσον ἀποθνήσκων ἐν τῷ πεδίῳ τῆς τιμῆς καὶ τοῦ καθήκοντος, οὐδὲν ἄλλο εἶχε νὰ κληροδοτήσῃ εἰς τὴν ἀπορφανισθεῖσαν οἰκογένειαν αὑτοῦ, εἰμὴ ὄνομα ἔντιμον καὶ μνήμην ποοςφιλῆ.
