τεία τῶν κυριῶν δὲν ἔληξεν εἰςέτι. Κἄπου κατέφυγον τὴν μεσημβρίαν, ἐπρογευμάτισαν ἐκ τοῦ προχείρου διὰ νὰ ἐπαναλάβουν μετ’ ὀλίγον τὴν συνέχειαν.
Ἔπειτα δὲν εἶχον μόνον νὰ περιεργασθῶσιν ὅλα τὰ ἐσχάτως κομισθέντα εἴδη τῶν νεωτερισμῶν περὶ ὧν ἀνίχνευσαν τὴν τελευταίαν στήλην τῶν ἐφημερίδων. Συνέπεσε νὰ συναντήσωσι καθ’ ὁδὸν ἢ ἐντὸς τῶν καταστημάτων τόσας γνωρίμους καὶ ἔπρεπε νὰ ἀνακοινώσωσιν ἀλλήλαις τόσα καὶ τόσα νέα περὶ τοῦ συνοικεσίου τῆς δεῖνα, τῶν ἐρώτων τῆς ἄλλης ἢ τῶν τρυφερῶν παρεκτροπῶν ἐκείνης, νὰ καταστρώσουν ἐν ἄλλαις λέξεσι μίαν ἀκόμη φορὰν τὰ κατάστιχα τὰ ὁποῖα ἑκάστη κυρία ἀνεπτυγμένη κρατεῖ διὰ τὰς ἄλλας ἐν θαυμαστῇ ἀληθῶς λεπτομερείᾳ καὶ ἀναλυτικότητι.
Καὶ οὕτω πως, ἀνεπαισθήτως χωρὶς νὰ τὸ ἐννοήσουν σχεδόν, παρῆλθεν ἡ ὥρα. Ἐπὶ τέλους καὶ κἄτι ἠγόρασαν, μικρὰ πράγματα ἀξίας μόλις 30 — 40 δραχμῶν, τὰ ὁποῖα παρηγγέλθη ὁ μικρὸς ὑπηρέτης τοῦ καταστήματος νὰ φέρῃ τὸ ἑσπέρας εἰς τὸν οἶκον μετὰ τοῦ λογαριασμοῦ.
Καὶ πρὶν ἐπανακάμψουν οἴκαδε ἐθεώρησαν καλὸν νὰ κάμουν ἕνα δύο γύρους εἰς τὴν ὁδὸν Σταδίου, διότι ἦτο ἡ ὥρα τοῦ περιπάτου.
Ὁ σύζυγος ἐπανέρχεται τὸ ἑσπέρας βλασφημῶν καὶ πυρέσσων. Ἡ αὐτὴ καὶ πάλιν ἐρημία ἐν τῷ οἴκῳ.
Μετὰ μικρὸν κρούεται ἡ θύρα. Δόξα τῷ Θεῷ! ἐπέστρεψαν τέλος πάντων! Καὶ ὅμως…
Δὲν ἦσαν ἐκεῖναι. Ἦτο ὁ ὑπηρέτης τοῦ καταστήματος, κομίζων τὸ δέμα καὶ τὸν λογαριασμὸν εἰς τὸν ἐπὶ τοῦ κατωφλίου ἐμφανισθέντα σύζυγον, ὅςτις μένει ὡςεὶ ἀπολιθωθεὶς μὲ ἐσταυρωμένας τὰς χεῖρας καὶ χαῖνον τὸ στόμα.
Ἐν τῷ μεταξὺ καταφθάνει καὶ ἡ κυρία μετὰ τῆς πρεσβυτέρας θυγατρός της. Εἶνε κατάκοποι καὶ νήστεις σχεδόν. Ἔχουν ἀνάγκην φαγητοῦ καὶ ὀλίγης ἡσυχίας.
Ἀλλ’ ἡ Μαρία, ἡ ἀπρόσεκτος, ἀφῆκε τὸ φαγητὸν καὶ ἐχάλασε, διότι κατεζήτει μετὰ τοῦ ἐξαδέλφου της τὸν λωποδύτην ὅςτις ὑπεξῄρεσε πρὸ μικροῦ τὰς ὄρνιθας ἐκ τῆς αὐλῆς καὶ μερικὰ σκεύη ἐκ τοῦ μαγειρείου…
Ἡ νεωτέρα κόρη ἐπανέρχεται μελαγχολικὴ καὶ σύννους
