— Ὤχ! ἀδελφή, μήπως εἶσαι ὑποχρεωμένη νὰ ἀγοράσῃς; Πᾶμε νὰ ξεσκάσωμε καὶ λίγο διότι σήμερα δὲν ἐβγῆκα διόλου ἀπὸ τὸ σπῆτι καὶ ἔπληξα!…
Καὶ οὕτω προεξοφλεῖται ἡ αὔριον. Ἡ κυρία, ἡ μεγαλειτέρα της κόρη, ἡ ἐξαδέλφη της, ἡ φίλη τῆς ἀνδραδέλφης της, ἡ γειτόνισσα καὶ δὲν ἠξεύρω ποία ἄλλη ἀκόμη, στρατολογοῦνται ἀφ’ ἑσπέρας, ἀνταλλάσσουν μηνύματα καὶ γραπτὰς συνεννοήσεις,
Τί κάμνει ἡ μικρὰ κόρη μὲ τὸν νεαρόν της γείτονα ὅταν ἡ μαμά της λείπῃ εἰς τὰ ἐμπορικά.
καὶ τὴν ἑπομένην ὄρθρου βαθέος ξεκινοῦν σὺν Θεῷ διὰ τὰ ἐμπορικά!
Καὶ δὲν εἶνε μόνον ζήτημα καλαισθησίας ἡ ἐκστρατεία των αὕτη· ὑπάρχουσιν καὶ ἄλλοι λόγοι ἐπίσης σπουδαῖοι. Ἡ κυρία ἐλπίζει νὰ συναντήσῃ τόσας ἄλλας φίλας μὲ τὰς ὁποίας ἔχουν νὰ εἴπουν τόσα καὶ τόσα. Ἡ κόρη της ἠμπορεῖ νὰ ἀγοράσῃ ὀλίγον ῥούς, ἀλλ’ εἰμπορεῖ πιθανώτερον καὶ νὰ συναντήσῃ καθ’ ὁδὸν τὸν κομψὸν ἐκεῖνον ἀνθυπολοχαγόν, ὅςτις τῇ ἐψιθύρισε
