Σελίδα:Ημερολόγιο Σκόκου 1890 - 346.jpg

Από Βικιθήκη
Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
346

— «Βάρ’ του κι’ ἄλλη μία… βάρ’ του Γρηγόρη… μπήχτου τήνε… ἀπάνω του… φωτιά…»

Ὁ στρατηγὸς φέρεται πληγωμένος ἔξω τῆς σκηνῆς, ἀλλ’ ἐγείρεται αὐτοστιγμεὶ καὶ διατάσσει μικρὸν ὑπηρέτην:

— «Ῥὲ μικρέ… τρέχα πὲς κάτω ’ς τοὺς μουζικάντες νὰ στείλλουν τὸ βιολὶ, τὴν τρόμπα καὶ τὰ δύο κλαρινέτα… μὰ γρήγορα… τὰ θέλουμε τόρα…»

Μετ’ ὀλίγον τέσσαρες μουσικοὶ ἐκ τῆς ὀρχήστρας τοποθετοῦνται εἰς μίαν γωνίαν τῆς σκηνῆς καὶ ἀνακρούουν τὸ γνωστὸν πένθιμον ἐμβατήριον τῆς Ἰόνης, ἐνῷ γελοῦν ἀκαταπαύστως καὶ οἱ τέσσαρες βλέποντες τὸν κωμικὸν τοῦ θιάσου ἐνδυόμενον καὶ μορφάζοντα ἀπὸ τὸ ἀντίθετον μέρος.

Τὸ μέλος παύει, οἱ μουσικοὶ ἐξέρχονται, ὁ γέλως καθίσταται ἄσβεστος καὶ ἀρχίζουν πλέον ᾑ φάπαις μεταξύ των.

Κατ’ αὐτὴν τὴν στιγμὴν ἡ μελανείμων κυρία ἐκπνέει ἐπὶ σκηνῆς, ἔσωθεν δὲ ἀκούεται φωνή; — «Ψόφα…» Αἴφνης μεταλλαγὴ τῆς σκηνῆς. Ἀκούονται αἱ φωναὶ τοῦ μηχανικοῦ πρὸς τοὺς ὑπηρέτας, σπάζουν δύο καρούλια, ξεσχίζεται ἡ σκηνή, ὁ διευθυντὴς θυμωθεὶς ὠρύεται καὶ ἐν τῇ παραφορᾷ του ἀπειλεῖ τὸν μηχανικόν, ὅστις σιωπᾷ μὲν ἐνώπιόν του, ἀλλ’ ἐκστομίζει τὰς χυδαιοτέρας ὕβρεις κατ’ ἰδίαν ἐναντίον του.

Τὸ δρᾶμα καθίσταται περιπλοκώτερον. Αἱ κυρίαι πᾶσαι ἀνεξαιρέτως ὑγραίνουσι τὰ μανδήλιά των καὶ οἱ κύριοι διαμαρτύρονται ἰδίᾳ λέγοντες:

— «Ὠχ ἀδερφέ… ὅλη τὴν ἡμέρα σκουτούραις, βάσανα, τὸ βράδυ θέλομε καὶ ὀλίγα γέλοια… τί εἶν’ αὐτά!..»

Ἐν τούτοις τὸ δρᾶμα συναρπάζει πάντας.

Εἰσέρχονται καὶ ἐξέρχονται ὅλοι οἱ ἠθοποιοὶ τοῦ θιάσου λαβόντες μέρος ἐξαιρετικῶς κατ’ ἐκείνην τὴν ἑσπέραν.

Ἡ συγκίνησις κορυφοῦται καὶ παχυτάτη κυρία παντοπώλου λιποθυμεῖ ἀνακράζουσα μετὰ φωνῆς διακοπείσης ἀποτόμως:

— «Ἀμάν…»

Τὸ κοινὸν ἔξαλλον χειροκροτεῖ καὶ φωνάζει ἐνῷ μερικοὶ καβαλιέροι προστρέχουν βοηθοῦντες τὴν λιποθυμήσασαν κυρίαν παντοπώλου.

Ὁ θόρυβος ἔσωθεν καὶ ἔξωθεν καθίσταται ἀνυπόφορος. Ὁ ὑποβολεὺς δὲν ἀκούεται, ὁ κ. ὑπαστυνόμος συνοδευόμενος ἀπὸ δύο ἢ τρεῖς κλητῆρας ἐπεμβαίνει, ὀργίζεται ὁ πρωταγωνιστής, ἔσωθεν δύο λοῦστροι ἀποτελοῦντες τὴν τιμητικὴν φρουρὰν τοῦ Ῥώσσου στρατηγοῦ ἁρπάζονται καὶ πέφτει ξύλο, το δὲ κοινὸν χειροκροτεῖ τὸ δρᾶμα, ὅπερ εὑρίσκει ἔξοχον. Εἰσέρχεται ὁ Ῥῶσσος στρατηγὸς