Ι ἱστορικοὶ μᾶς ἐδίδαξαν διὰ διαφόρων δημοσιευμάτων τὴν ἱστορίαν τοῦ φυτοῦ ἐκείνου, ὅπερ εἰς μὲν τοὺς καπνίζοντας γεννᾷ ἰδέας, — ὡς αὐτοὶ λέγουσιν, — εἰς δὲ τοὺς ἐπιδιώκοντας τὸ ἰσοζύγιον τοῦ προϋπολογισμοῦ ὄνειρα μυθωδῶν ὑπὲρ τοῦ δημοσίου ταμείου εἰσπράξεων· ἐννοεῖται βεβαίως, φίλε κύριε Σκόκε, εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς, ὅτι πρόκειται περὶ τοῦ καπνοῦ, ὅστις τὰ μὲν θυλάκια τῶν κυρίων πληροῖ ἀπὸ προμηθείας παντοειδεῖς, — μηδὲ τῶν εὐφλέκτων ὑλῶν ἐξαιρουμένων, — εἰς δὲ τὴν ῥῖνα τῶν κυριῶν προκαλεῖ ἀηδίαν, ὁσάκις θελήσωσι νὰ πλησιάσωσι τὸ στόμα τῶν καπνιζόντων.... δι’ οἱονδήποτε λόγον.
Οἱ ἰατροὶ ὑπέδειξαν ἡμῖν πλέον ἢ ἅπαξ τὰς εἰς τὴν ὑγείαν ὀλεθρίας τῆς νικοτιανῆς συνεπείας, ἃς οὐδεὶς πλέον τολμᾷ ν’ ἀρνηθῇ σπουδαίως. Πάντες οἱ ἐρασταὶ τοῦ σχηματίζειν τὰ λίαν εὐκόλως διαλυόμενα τοῦ καπνοῦ νέφη ὁμολογοῦσι μὲν διὰ χριστιανικῆς φιλαληθείας, ἣν ἤθελον ζηλεύσει καὶ αὐτοὶ οἱ ἐνώπιον τῶν δικαστηρίων ἐπὶ τοῦ εὐαγγελίου ὁρκιζόμενοι μόνον καὶ μόνον ἵνα ψευσθῶσιν, — ὁχυροῦνται ὅμως πρὸ τῆς ἀπολύτου δῆθεν ἀδυναμίας νὰ κόψωσι τὸν καπνὸν μετ’ εὐγλωττίας, οὐχὶ ὅμως λίαν πειστικῆς ἥτις ἐν τούτοις ὑπηγόρευσε καὶ ὡραίαν εὐφυιολογίαν εἴς τινα ψυχολόγον πρωθυπουργόν, θελήσαντα νὰ καθησυχάσῃ ὁλόκληρον τὴν φάλαγγα τῆς ἀντιπολιτεύσεως, ἀνησυχούσης ἐν ἱερᾷ ἀγανακτήσει χάριν τῆς ἀτυχοῦς πατρίδος διὰ τὴν μείωσιν τῶν εἰσπράξεων τοῦ δημοσίου ὡς ἐκ τῆς αὐξήσεως τοῦ ἐπ’ τοῦ καπνοῦ φόρου «Ἡσυχάσατε, Κύριοι! — εἶπεν ὁ πρωθυπουργὸς ἐκεῖνος πρὸς τοὺς πατέρας τοῦ ἔθνους, οἵτινες ἐφοβοῦντο, ὅτι πολλοὶ φορολογούμενοι διὰ μιᾶς ἤθελον κόψει τὸν καπνόν· — ὁ ἄνθρωπος εὐκόλως κόπτει πλεονεκτήματα, ἀλλ’ οὐχὶ καὶ ἐλαττώματα.» Καὶ εἶχε δίκαιον! διότι δὲν εἶναι σπάνιον τὸ φαινόμε-
