ὑπὸ τῶν ἀπορροφητικῶν ἀντενεργειῶν τοῦ Σλαβισμοῦ. Εἰς τὰς ἐπιμόνους δὲ αὐτοῦ καὶ ἐπικαίρους ἐνεργείας ὀφείλεται κατὰ μέγιστον μέρος ἡ ματαίωσις τῶν πρὸς κατάργησιν τοῦ Σχίσματος ἐπανειλημμένων ἀποπειρῶν. Τῷ 1874 καὶ 1875 καθ’ ἣν ἐποχὴν ἐτεκταίνοντο τὰ ἐν Βουλγαρίᾳ καὶ Σερβίᾳ κινήματα τῶν Σλαύων καὶ παρεσκευάζετο ὁ μετὰ μικρὸν ἐκραγεὶς ρωσσοτουρκικὸς πόλεμος, δεινὸς δὲ διεξήγετο ἀγὼν ὑπὸ τῶν σλαβοφίλων κατὰ τοῦ ἐν Τουρκίᾳ ἑλληνισμοῦ, ὁ Σκουλούδης πρωτηγωνίστει πάντοτε μεταξὺ τῶν συνηγόρων καὶ ὑπερασπιστῶν αὐτοῦ ἐπιδρῶν πάσῃ δυνάμει κατὰ τῶν ὑποκώφων σλαβικῶν δολορραφιῶν, εἴτε δι’ ἄρθρων σθεναρῶν δημοσιευομένων εἰς ἔγκριτα εὐρωπαϊκὰ φύλλα, εἴτε διὰ πολιτικῶν φυλλαδίων καὶ δι’ ἀνταποκρίσεων ἰδιαιτέρων πρὸς ἐπίσημα πρόςωπα ἰδίως ἐν Ἀγγλίᾳ, μεθ’ ὧν συνεδέετο δι’ αἰσθημάτων ἀμοιβαίας προσωπικῆς ἐκτιμήσεως καὶ φιλίας. Οὕτω δὲ ὡς ἐκ τῶν σχέσεων καὶ τῶν ἀτρύτων αὑτοῦ ἐνεργειῶν ὁ Σκουλούδης κατώρθου καθ’ ὅλην τὴν ἐξέλιξιν τῶν ἑκάστοτε σοβαρῶν ζητημάτων νὰ ἀνακοινοῖ εἰς τὸ ἑλληνικὸν δημόσιον καὶ τὴν κυβέρνησιν πᾶν ὅ,τι ἄξιον λόγου καὶ ἐνδιαφέροντος. Πρῶτος ὁ Σκουλούδης διὰ τῆς Ὥρας εἶχε καταστήσει γνωστὸν τὸ κείμενον τοῦ ὑπὸ τῶν τριῶν Αὐτοκρατόρων ὑπογραφέντος ἐν Βερολίνῳ ὑπομνήματος, ὡς καὶ τὴν συνωμοσίαν τῶν σοφτάδων, τὴν ἀπόφασιν τῆς καθαιρέσεως τοῦ Σουλτὰν Ἀζὶζ κλπ. κλπ. Τῷ 1876 ἀπελθὼν ἐκ Κωνσταντινουπόλεως ἐγκατέστη ὁριστικῶς ἐν Ἀθήναις καταλαβὼν τὴν ἐμπρέπουσαν θέσιν ἐν τῇ κοινωνίᾳ καὶ τοῖς πολιτικοῖς κύκλοις ἐπαξίως τῆς μορφώσεως, τῶν προσωπικῶν ἀρετῶν καὶ τοῦ πλούτου, ὃν διὰ τῆς ἰδίας φιλοπονίας καὶ δραστηριότητος ἀπεκόμισεν. Διὸ ἔκτοτε ἐχρημάτισε μέλος τοῦ διοικητικοῦ συμβουλίου τοῦ πρὸς διάδοσιν τῶν ἑλληνικῶν γραμμάτων Συλλόγου, μέλος τῆς διοικητικῆς ἐπιτροπῆς τῆς Ἐθνικῆς Ἀμύνης, σύμβουλος τῆς Τραπέζης καὶ πλείστων ἄλλων ἐθνικῶν καθιδρυμάτων. Τῷ 1878 ἀνετέθη εἰς αὐτὸν ὑπὸ τοῦ τότε ὑπουργοῦ τῶν Οἰκονομικῶν ἐμπιστευτικὴ ἐντολὴ εἰς τὸ ἐξωτερικὸν καὶ ἑτέρα τοιαύτη βραδύτερον ὑπὸ τοῦ ὑπουργείου Κουμουνδούρου. Τῷ 1879 ἀπεστάλη ὑπὸ τῆς πόλεως τῶν Ἰωαννίνων ὅπως συνηγορήσῃ παρὰ τοῖς ἐν Κωνσταντινουπόλει πρεσβευταῖς τῶν Δυνάμεων, ἵνα συμπεριληφθῶσι καὶ τὰ Ἰωάννινα εἰς τὸ παραχωρητέον τῇ Ἑλλάδι ἔδαφος. Κατὰ τὸ αὐτὸ ἔτος κατελθὼν τὸ πρῶτον εἰς τοὺς ἐκλογικοὺς ἀγῶνας ἐξελέγη βουλευτὴς ἐκ Σύρου, τῷ δὲ 1881 ἐγένετο καὶ αὖθις ἀντιπρόσωπος τῆς αὐτῆς ἐπαρχίας ἐπιτυχὼν μεθ’ ὅλου τοῦ συνδυασμοῦ αὑτοῦ. Τῷ 1880 ἀνέλαβε τὴν ἀποξήρανσιν τῆς Κωπαΐδος καὶ τὴν ἐπὶ
