ἔτη, μεθ’ ὃ ἡ ἑλληνικὴ Κυβέρνησις ἐκάλεσεν αὐτὸν εἰς τὸν ἀρχιεπισκοπικὸν θρόνον Κεφαλληνίας, ὃν διηύθυνεν ἐπὶ πενταετίαν καὶ πλέον. Ὁ βίος καὶ ἡ πολιτεία τοῦ Γερμανοῦ ὡς ἀρχιεπισκόπου Κεφαλληνίας ὑπῆρξεν ἀληθῶς ἀπαράμιλλος, ἄψογος, πλήρης ἐναρέτων ἔργων, μετριοπαθείας, εὐποιΐας ἀδιαλείπτου καὶ δραστηριότητος ἀκαταβλήτου. Ἀπὸ τῶν πρώτων ἤδη ἡμερῶν, μόλις περιβληθεὶς τὸ ἀρχιεπισκοπικὸν ἀξίωμα, ἠδυνήθη νὰ ἐπιβληθῇ εἰς τὴν συνείδησιν τοῦ πνευματικοῦ ποιμνίου τῆς προςφιλοῦς του ἰδιαιτέρας πατρίδος, διὰ τῆς εἰλικρινοῦς ἀγάπης, τῆς ἀδιαφιλονεικήτου ὑπολήψεως καὶ τοῦ ἀπείρου σεβασμοῦ, ὃν ἐνέπνεεν εἰς πάντας ἀνεξαιρέτως. Προσεπάθησε, καὶ τὸ κατώρθωσε, νὰ διογανώσῃ τὰ τοῦ κλήρου ἐν Κεφαλληνίᾳ καὶ νὰ ἀνυψώσῃ τὸ γόητρον αὐτοῦ, αὐτὸς πρῶτος γιγνόμενος ὑπογραμμὸς ἀρετῆς καὶ ἔργων χριστιανικῶν, προςερχόμενος προστάτης καὶ παρήγορος εἰς τοὺς πάσχοντας, συμφιλιῶν κατὰ τὸ δυνατὸν τοπικὰ μίση καὶ ἀντιζηλίας, εἰς πάντα δὲ ἀνοίγων τοὺς θησαυροὺς τῆς ἀγάπης καὶ ἀγαθοεργίας αὑτοῦ καί ἐνθαρρύνων εἴτε διὰ συμβουλῶν εἴτε δι’ ἔργων. Τοσαύτης δὲ ἀγαθῆς φήμης καὶ ἀδιαπτώτου ἐμπιστοσύνης ἀπολαύει ὑπὸ τῶν ἐν τῇ ἀλλοδαπῇ ἐγκατεστημένων πλουσίων ὁμογενῶν καὶ ἰδίως τῶν συμπατριωτῶν αὐτοῦ Κεφαλλήνων, ὥςτε εἰς πᾶσαν φιλάνθρωπον ἐπίκλησίν τοῦ σεβαστοῦ των Ἱεράρχου ἀνοίγουσι πρόθυμοι τὰ βαλάντια αὐτῶν εἰς ἐνίσχυσιν καὶ ἐπιτέλεσιν χριστιανικῶν καὶ θεαρέστων σκοπῶν ὑπὲρ τῆς πασχούσης ἀνθρωπότητος.
Τοιοῦτος ἐν σκιαγραφίᾳ ὁ βίος καὶ ὁ χαρακτὴρ τοῦ ἄρτι ἀνελθόντος εἰς τὸ ὕπατον ἐκκλησιαστικὸν ἀξίωμα τῆς Ἑλλάδος Μητροπολίτου Γερμανοῦ Καλλιγᾶ, ὃν ὑπέδειξεν ὡς μόνον κατάλληλον ἡ Ἱερὰ Σύνοδος καὶ ὡς τοιοῦτον ἀνεγνώρισεν ἐκθύμως ἡ ἑλληνικὴ Κυβέρνησις. Κοινὴ ἐπικρατεῖ πεποίθησις ὅτι ὁ νέος Μητροπολίτης Ἀθηνῶν διὰ τοῦ ἰδίου παραδείγματος, τῶν προσωπικῶν ἀρετῶν, τῆς εὐρείας μορφώσεως καὶ τῆς πεφωτισμένης διοικητικῆς ἱκανότητος, πρὸς δὲ καὶ τῆς σιδηρᾶς θελήσεως καὶ τοῦ ἀκραιφνοῦς πόθου ὑφ’ ὧν διαπνέεται, θέλει ἀναδιοργανώσει τὰ ἐν Ἑλλάδι ἐκκλησιαστικὰ πράγματα καὶ ἀνυψώσει τὴν θέσιν καὶ τὴν ἀποστολὴν τοῦ ἑλληνικοῦ κλήρου.
