τινες φαιδρύνουσι διὰ τῶν εὐφυολογιῶν των καὶ λεγόντων ἐνίοτε ὀρθὰ καὶ φρόνιμα· διαβεβαιοῖ δὲ ὅτι ἡ φήμη του παρέμενε τοιαύτη πολὺ μετὰ τὸν θάνατόν του ἐν Βλοά, ἔνθα οἱ συμπολῖταί του ἐμνημόνευον παροιμιωδῶς τοῦ ὀνόματός του μετὰ τῆς ἐσχάτης περιφρονήσεως. Καὶ αὐτὸς ὁ ἀνωτέρω μνημονευόμενος Μαρὼ ὡς εὐήθη ἐπίσης τὸν χαρακτηρίζει λέγων εἰς ἕνα τῶν στίχων του ὅτι ἦτο
Ἐν τούτοις παρακατιὼν προσθέτει ὅτι
Chacun contrefaisoit, chanta, dansa, prescha
Et du tout si plaisant gu’ one homme ne fascha
Τὰ πλεονεκτήματα δὲ ταῦτα καὶ ἰδίως τὸ τελευταῖον, τοῦ νὰ κατορθώνῃ δηλαδὴ ὥστε νὰ μὴ δυσαρεστῇ κανένα διὰ τῶν ἀστειοτήτων του, δὲν συμβιβάζεται ποσῶς μὲ τὴν εὐήθειαν ἣν ἀποδίδουσιν αὐτῷ. Ἄλλως τε εἰς τὸν Τριβουλέτον ἀποδίδονται καὶ πολλοὶ λόγοι εὐφυεῖς καὶ πνευματωδέσταται παρατηρήσεις, ἅτινα βεβαίως δὲν ἦτο δυνατὸν νὰ προέρχωνται ἐξ ἀνδρὸς τόσον ἠλιθίου. Παρεκτὸς τούτου, δὲν εἶνε δυνατὸν νὰ παραδεχθῶμεν ὅτι ἀνὴρ χρηματίσας γελωτοποιὸς δύο βασιλέων ἐστερεῖτο παντελῶς πνεύματος καὶ εὐφυΐας, διότι ἄλλως ἡ διαρκὴς εὐήθεια θ’ ἀπέβαινεν ἐπὶ τέλους ὀχληρὰ καὶ ἀνιαρὰ εἰς τοὺς κυρίους του. Ὥστε τὴν ἀλήθειαν δέον ν’ ἀναζητήσωμεν εἰς τὸν μέσον ὅρον καὶ νὰ παραδεχθῶμεν ὅτι, ὡς συνηθέστατα συμβαίνει, ὁ Τριβουλέτος ἦτο μὲν μωρὸς καὶ εὐήθης, ἀλλ’ εἶχε καὶ ἐκλάμψεις εὐφυΐας
Αὗται μάλιστα ἐνίοτε εἶνε τόσον συχναὶ καὶ ζωηραί, ὥστε ἀποτελεῖται κρᾶμά τι ὀξύμωρον περιεργότατον εὐφυΐας καὶ μωρίας, ἐπὶ τῇ βάσει δὲ τοιούτων ὑποδειγμάτων ἐκκέντρων συνενούντων ἐν ἑαυτοῖς παντοίας ἀντιθέτους ἰδιότητας ἐδημιουργήθησαν τὰ πρωτεύοντα πρόσωπα τῶν διαφόρων δημωδῶν θεάτρων. Ἀξιοσημείωτον
