κοινωνιολογικὴν φυσιογνωμίαν τοῦ ἔτους, γνωρίζον εἰς τοὺς ἐν ταῖς Ἐπαρχίαις καὶ τῇ Ἀλλοδαπῇ ἰδίως πολυπληθεῖς ἀναγνώστας αὐτοῦ πᾶν ὅ,τι συμβάλλει ἢ χαρακτηρίζει τὴν ἐν Ἀθήναις ἀτυχῶς μόνον συρρέουσαν ὁσημέραι πνευματικὴν δρᾶσιν καὶ παραγωγήν. Νομίζω λοιπὸν ὅτι αἱ ὀλίγαι ᾧδε γραμμαὶ οὐδόλως παρέλκουσι, προκειμένου ἐν αὐταῖς νὰ γνωρίσωσιν αἱ λόγιαι ἀναγνώστριαι τοῦ Ἡμερολογίου τὴν νοήμονα καὶ γλυκεῖαν φυσιογνωμίαν δεκαπενταετοῦς κόρης, ἥτις χθὲς—προχθὲς ἀκόμα ἐτίμησε τὸ ὡραῖον φῦλον, εἰς ὃ ἀνήκει, καὶ κατέδειξεν ἐναργῶς εἰς οἷον σημεῖον πραγματικῆς μορφώσεως καὶ παιδείας δύναται ν’ ἀνυψωθῇ καὶ παρ’ ἡμῖν ἡ ἑλληνίς, ἐὰν ἐλειτούργει λογικώτερον καὶ πληρέστερον σύστημα ἐκπαιδεύσεως ἐπὶ ὑγιῶν ἀρχῶν κατὰ τὰς ἀξιώσεις τῆς νεωτέρας παιδαγωγικῆς ἐπιστήμης.
Ἐνθυμεῖσαι ὁποίαν ἔκπληξιν καὶ συμπάθειαν γενικὴν διήγειρεν ἡ μοναδικὴ παρ’ ἡμῖν εἴδησις, ἣν ἅπας ὁ ἀθηναϊκὸς τύπος ἀνέγραψε κατ’ αὐτὰς ἐν ὑψηλῷ τόνῳ ἐνθουσιασμοῦ, ὅτι δηλαδὴ ἁβρὰ κόρη, μήπω συμπληρώσασα τὸ δέκατον πέμπτον ἔτος τῆς ἡλικίας της, κατώρθωσεν ἐν τούτοις νὰ καταρτισθῇ κάλλιστα εἰς τὴν ἐγκυκλοπαιδικὴν μόρφωσιν καὶ ὑποστᾶσα αὐστηρὰν τὴν δοκιμασίαν τῶν ἐξετάσεων, νὰ τύχῃ πανηγυρικῶς ἀπολυτηρίου τοῦ Γυμνασίου, δικαιουμένη ἤδη νὰ πατήσῃ ὑπερήφανος τὴν φλιὰν τῆς ἀκαδημαϊκῆς εἰσόδου καὶ νὰ χωρήσῃ εἰς εὐρύτερον ἐπιστημονικὸν ἔδαφος, καθ’ ὃν χρόνον χιλιάδες
