Σελίδα:Ημερολόγιο Σκόκου 1890 - 152.jpg

Από Βικιθήκη
Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
152

κ. Χ..... καθήμενος ἐν στενοχωρίᾳ πάντοτε. — Χαίρω πολύ, κύριέ μου.

κ. Ψηταρασ πλησιάζων τὸν κ. Χ. — Δὲν ἀφήνετε τὸ καπέλλο σας;

κ. Χ..... ἀρνούμενος νὰ δώσῃ τοῦτο εἰς τὸν κ. Ψητάραν, ὅστις ἔτεινεν ἤδη τὴν χεῖρα. — Σᾶς εὐχαριστῶ, δὲν σκοπεύω νὰ σᾶς ἐνοχλήσω πολύ.

Ευανθια ἐκθύμως καὶ συγκεντροῦσα ἐπὶ τῶν χειλέων ὅλον τὸ μειδίαμα, ὅπερ προὐτίθετο νὰ διαμοιράσῃ ἐξ ἴσου εἰς πάντας ὅσοι θὰ ἤρχοντο πρὸς ἐπίσκεψιν αὐτῆς. — Νὰ μᾶς ἐνοχλήσετε; τί λέγετε; εἶνε μεγάλη εὐχαρίστησις μάλιστα δι’ ἡμᾶς.

κ. Ψηταρασ ὅστις ἔθεσεν ἤδη τὴν χεῖρα ἐπὶ τοῦ πίλου καὶ τῆς ράβδου τοῦ κ. Χ. — Ἀφῆστε τα σᾶς παρακαλῶ.

κ. Χ.... μετὰ μικρὰν ἀντίστασιν. — Ὅπως ἀγαπᾶτε.

Ευανθια ἰδίᾳ. — Ποῦ τὸν εἶδα ἐγὼ αὐτόν.

κ. Χ.... ἰδίᾳ. — Ἦλθον εἰς κακὴν στιγμήν· περιμένουν κόσμον οἱ ἄνθρωποι.... τὸ νερὸν βράζει ἐκεῖ.... ὅλα εἶνε ἕτοιμα διὰ το τσάϊ.... καὶ ἔπειτα ἡ παρουσία τοῦ συζύγου....

κ. Ψηταρασ, ὅστις ἀνῆλθε πρὸς τὸ βάθος τῆς αἰθούσης ὅπως ἀποθέσῃ ἐπὶ ἑδωλίου τὸν πῖλον καὶ τὴν ράβδον τοῦ κ. Χ., ἰδίᾳ. — Πολὺ εὐγενὴς νέος φαίνεται, ἀλλὰ ποῖος νὰ εἶνε;

Ευανθια μετά τινα σκέψιν ἰδίᾳ. — Πρέπει νὰ τὸν εἶδα εἰς τῆς κυρίας Καλημεράκη. Ναί, ναί.... μοῦ φαίνεται ὅτι μοῦ τὸν ἐσύστησεν πρό τινος καιροῦ.

κ. Ψηταρασ διερχόμενος πλησίον τῆς Εὐανθίας καὶ χαμηλοφώνως. — Πῶς τὸν λένε;

Ευανθια. — Καὶ τὴν βλέπετε συχνὰ τὴν κυρίαν Καλημεράκη;

κ. Χ.... — Ποίαν κυρίαν;

Ευανθια. — Τὴν κυρίαν Πολυξένην Καλημεράκη.

κ. Χ.... — Δὲν ἔχω τὴν τιμὴν νὰ τὴν γνωρίζω.

Ευανθια ἔκπληκτος. — Ἆ!

κ. Χ.... ἰδίᾳ. — Ἐὰν δὲν εἶνε εὔποροι, ὅπως μοῦ εἶπαν, ἀλλὰ δὲν φαίνονται καὶ στενοχωρημένοι.... Διὰ νὰ ἔχουν μάλιστα καὶ ὑπηρέτην μὲ βελάδα....

Ευανθια ἰδία· — Θὰ τὸν εἶδα τότε εἰς τῆς κυρίας Πεμπέση.... Αἴ, βεβαίως εἶνε αὐτὸς ποῦ τοὺς ἑκέρδιζεν ὅλους εἰς τὴν τόμπολαν.

κ. Ψηταρασ ἰδίᾳ. — Βάζω στοίχημα ὅτι ἡ γυναῖκα μου δὲν τὸν ἐνθυμεῖται καθόλου.... Εἶνε τόσον πετεινόμυαλη!…

Ευανθια. — Τί κάμνει ἡ κυρία Πεμπέση;

κ. Χ.... ἐκφράζων ἀπορίαν. — Δὲν ἠξεύρω.

Ευανθια ὁμοίως. — Πῶς;

κ. Χ.... — Σᾶς βεβαιῶ, κυρία μου.

Ευανθια. — Ἀλλ’ εἰς τὸ σπίτι της μοῦ φαίνεται ὅτι σᾶς εἶδον πρὸ δύο ἑβδομάδων.