ἠδύναντο νὰ τοῖς χρησιμεύσωσιν ὡς ἀναφοραὶ παραπόνων κατὰ τῆς συζύγου των ἢ τῶν γειτονισσῶν. Ἄλλων δὲ αἱ κουτοπονηρίαι ἔφθασαν εἰς τὸ μὴ περαιτέρω, ἀποφυγόντων μὲν νὰ σημειώσωσι τὰ ἔτη τῆς ἡλικίας των, σημειούντων δὲ ἁπλῶς τὴν χρονολογίαν τῆς γεννήσεώς των ἐν πεποιθήσει ὅτι οἱ ἀπογραφεῖς ἢ μᾶλλον οἱ ἐνδιαφερόμενοι δι’ αὐτοὺς θὰ ἐβαρύνοντο νὰ ὑπολογίσωσιν ἐκ τούτων τὴν ἡλικίαν των· καί τις δὲ τῶν κουτοπονήρων ἐσκέφθη ὅτι ἂν συνεπλήρου τὰς στήλας γράφων διὰ μελάνης, εἰς ἣν ἀνεμίχθη πολὺ ὕδωρ, θὰ ἐξηλείφετο μετ’ οὐ πολὺ τὸ γραφέν, μὴ καταλεῖπον ἴχνη τῆς οὕτω γενομένης γραπτῆς ἐξομολογήσεώς του.
Ἐκ δὲ τῶν Ἀγαθοπούλων οἱ λογιώτεροι εὑρέθησαν εἰς δυσκολωτέραν θέσιν τῶν μὴ τοιούτων. Εἷς τούτων ἐπὶ πολλὰς ὥρας ἐσκέπτετο τί νὰ γράψῃ περὶ τῆς γλώσσης, ἣν ἐλάλει τὸ διετὲς τέκνον του, ἕτερος δὲ ἐδίσταζεν ἐὰν ἔπρεπε νὰ γράψῃ τι ἐν τῇ στήλῃ τῶν διανοητικῶν νοσημάτων, ἤτοι ὅτι δὲν εἶνε φρενοβλαβής, ἀλλ’ ἐχέφρων· ἕτερος δὲ παρερμηνεύων τὴν ἐν ἰδιαιτέρα στήλῃ σχέσιν πρὸς τὸν οἰκογενειάρχην, ἤρξατο γράφων τὰς ἐν γένει σχέσεις, ἃς εἶχε· μὴ ἐπαρκοῦντος δὲ τοῦ χώρου τῆς οἰκείας στήλης εἰς τὴν ἀναγραφὴν ὅλων τῶν ὀνομάτων ἐκείνων μεθ’ ὧν εἶχε σχέσεις, ἐνεδύθη περὶ μέσας νύκτας καὶ ἐξῆλθε πρὸς ἀνεύρεσιν τινος ἐκ τῶν γνωρίμων ἀπογραφέων ἵνα τὸν ἐρωτήσῃ ἐὰν ἐπετρέπετο νὰ προσθέσῃ τεμάχιον χάρτου πρὸς συμπλήρωσιν τοῦ καταλόγου. Ἀνέγραφον δὲ καθ’ ἑκάστην αἱ ἐφημερίδες τὰ συμβάντα ἐμπεριστατωμένως· μία δὲ τούτων ἐβεβαίου ὅτι πρὸ πολλῶν οἰκιῶν ἐκλείοντο αἱ θύραι κατὰ τὴν ἐμφάνισιν τῶν ἀπογραφέων, ἢ ἐκρύπτοντο οἱ ἔνοικοι· εἰς ἄλλας δὲ κατὰ τὴν αὐτὴν ἐφημερίδα, αἰ κυρίαι, μὴ θέλουσαι ν’ ἀναλάβωσιν εὐθύνην τινὰ, παρεκάλεσαν αὐτοὺς νὰ διέλθωσι τὴν μεσημβρίαν ὅτε θὰ ἦνε παρὼν ὁ κύριος! Γραῖα δέ τις ἐνόμιζεν ὅτι θ’ ἀπέθνησκεν ἐὰν ἐλάμβανεν
