τῶν ἀσθενῶν καὶ τῶν ἀδυνάτων, ἔνθερμος πρωταγωνιστὴς εἰς πᾶν ὅ,τι ἐνδιαφέρει τὴν ὑλικὴν καὶ ἠθικὴν τοῦ χωρίου βελτίωσιν, αὐτὸς εἶναι ἡ ψυχή, αὐτὸς ἡ κεφαλὴ τῆς μικρᾶς ταύτης καὶ ἀφανοῦς κοινότητος. Εἴθε πᾶν ἐν Ἑλλάδι χωρίον τοιοῦτον νὰ εἶχεν ἱερέα καὶ διδάσκαλον! Ἀλλὰ διατὶ εἰς μόνα τὰ χωρία περιορίζω τὴν εὐχήν μου; Μὴ αἱ πόλεις ἡμῶν δὲν ἔχουσι τοιούτων εὐχῶν ἀνάγκην;
Τοιοῦτος ὁ διδάσκαλος ὅστις μὲ ὑπεδέχθη.
Ἐντὸς τῆς μόνης αἰθούσης τῆς ἀποτελούσης τὸ ταπεινὸν τοῦ χωρίου σχολεῖον ἐκάθηντο ἐπὶ τῶν θρανίων των τεσσαράκοντα περίπου παιδία ἀπὸ ἓξ μέχρι δώδεκα ἐτῶν ἡλικίας. Ἐκ τοῦ χρώματος τῶν τριχῶν των ἐφαίνετο ὅτι οὔτε φέσιον οὔτε σκιάδιον ἐπροστάτευσε ποτὲ τὰς κεφαλάς των κατὰ τῶν ἀκτίνων τοῦ ἡλίου ἢ κατὰ τῆς πνοῆς τοῦ χειμερινοῦ βορρᾶ. Τὰ δ’ ἐμβαλλώματα δι’ ὧν ἐποικίλλοντο τῶν πλείστων τὰ ἐνδύματα, ἰδίως περὶ τὰ γόνατα καὶ ἀλλαχοῦ που, ἦσαν τραναὶ τῆς πατρικῆς πενίας ἀποδείξεις, ταὐτοχρόνως δὲ καὶ ἐνδείξεις προφητικαὶ τῶν ἀγώνων δι’ ὧν οἱ παῖδες οὗτοι θὰ ἔχωσι ν’ ἀποκτήσωσι τὸν ἐπιούσιον ἄρτον, ἐν ἱδρῶτι τοῦ προσώπου αὐτῶν. Διέβλεπες ὅμως εἰς τὴν ζωηρὰν τῶν πλείστων φυσιογνωμίαν τὴν φυσικὴν ὀξύνοιαν, ἥτις (ἐπ’ ἀγαθῶ ἢ μὴ) χαρακτακτηρίζει ὁπωσδήποτε τὴν φυλὴν ἡμῶν.
Ἅμα εἰσῆλθον ἕν τι μοι ἐπροξένησεν ἐντύπωσιν οὐχὶ εὐάρεστον. Μολονότι εἶναι Κυριακὴ οὐδεὶς ὅμως τῶν γονέων τῶν μικρῶν χωρικῶν παρευρίσκετο εἰς τὰς ἐξετάσεις. Διατὶ τοῦτο; Προήρχετο ἐξ ἀδιαφορίας ἢ ἐκ συστολῆς ἡ ἀπουσία των; Ἂς ἀποδώσωμεν αὐτὴν εἰς τὸ δεύτερον. Ἡ ἐξεταστικὴ ἐπιτροπή, ὁ ἱερεὺς καὶ ἐγὼ ἀπετελοῦμεν τὸ ἀκροατήριον, ὅτε εὐτυχῶς ἐνεφανίσθησαν εἰς τὴν θύραν τῆς αἰθούσης αἱ θυγατέραις τοῦ δημάρχου ἐκ τῆς δέκα περίπου στάδια ἀπεχούσης ἕδρας τοῦ δήμου εἰς τὸν ὁποῖον ἀνήκει τὸ χωρίον μας. Ἀγνοῶ κατὰ πόσον ἡ ἐμ-
