έλεγε πῶς κἀνένας δεν τοῦ εβγαζε πλώρη, ήγουν επάνω εἰς την τέχνη του, και πῶς ῆταν ὁ μάστορας τῶν μαστόρων σιδεράδων, όχι μόνο μέσα εις ταις Αρέλαταις, αλλα και έξω, εις απόσταση σαράντα ὡρῶν.
Τέτοιαν οίηση την εῖχεν ὁ Μαστρο-Κρόγιας.
Προχωροῦν, προχωροῦν, φθάνουν εις το εργαστήρι του, καὶ πρῶτος απο ὅλους εμβαίνει μέσα ὁ Ἅγιος Ηλὶας. — καθο σιδηρουργος και αυτος ἕναν καιρό. ῀Ηταν ὅλος χαρά, ὅπου ’ξανάβλεπε τὰ πράγματα τῆς παλῃᾶς του τέχνης. Ὁ αὐθέντης ὁ Χριστός, ὁ Πέτρος και ἡ αρραβωνιστική του εμβῆκαν και αυτοι κατόπι του.
Τώρα, καθως καταλαβαίνετε, ὁ αυθέντης ὁ Χριστος δεν εἶνε χρεία ν’ ακούσῃ τον καθένα τί λέγει, δια να μάθῃ τί έχει μέσα εις τον νοῦ του. — Ηλία, σκύβει και λέγει εις το αυτι τοῦ Ἁγίου Ηλία παίρνωντας το σφυρι απο τα χέρια του, άφες με εγω ν’ αποστομώσω αυτον τον άνθρωπο, και συ φύσα μόνο την φωτιά.
— Καλῶς τα κάμνεις, μάστορα! εῖπεν ὁ Κύριος εις τον μάστορα τῶν μαστόρων σιδεράδων. Δεν μοῦ κάμνεις την χάρη να με αφήσῃς μία στιγμή, αν αυτο δεν σε πειράζῃ, να σφυρηλατήσω κἄτι τι επάνω εις τον άκμονά σου, αφοῦ, καθως βλέπω, εσχόλασες και ακόμη δεν έσβυσε ἡ φωτιά; Κἄπως κ’ εγω έχω κάμει εις αυτη την δουλειά, και μάλιστα, αν ηρχόμασθε πλειο ’νωρίς, ημποροῦσα και να σοῦ έδινα κἀνένα χέρι.
Εῖπε με τον νοῦ του ὁ σιδερᾶς, πῶς ὁ αυθέντης ὁ Χριστος θα ῆταν κἀνένας επιτήδειος μαθητής, ίσως ὁ υἱος κἀνενος καλοῦ μαστόρου, η και κἀνενα αρχοντόπουλο ὅπου ήθελε τάχατες να διασκεδάσῃ.
— Ὅπως αγαπᾷς, τοῦ αποκρίνεται· έπαρε και δοκίμασε. Ὅμως ήθελα προτήτερα να μοῦ ειπῇς, δεν φοβᾶσαι, ξανθούλη μου, μη μαυρίσῃς αυτά σου τα κάτασπρα χέρια, η μη καύσῃς τον μανδύα σου και λερώσῃς και τα εύμορφά σου τα μάγουλα;
— Δεν βλάφτει· αν ολίγο λερωθῶ, το πηγάδι σου εῖνε παρέκει· ’πάγω ὕστερα καὶ πλύνομαι.
— Ὅρισε λοιπόν, παλληκάρι μου. Νά, την ποδιά μου· έπαρέ την και κούμβωσέ την επάνω σου. Να ιδῶ τί εῖσαι καλος να κάμῃς. Σ’ επῆρα απο καλο ’μάτι, και ημπορούσαμεν να συμφωνήσωμεν, να ελθῇς εις την δουλεψή μου. Λέγω πῶς να γίνῃς άνθρωπος, αν κἄπως εργάσθηκες κοντα εις μαστόρους καλούς.
Ὁ Ἅγιος Ηλίας εφλέγουνταν απο την επιθυμία να ’πάρῃ αυτος το σφυρί, δια να δείξῃ την τέχνη του.
— Αν ήθελες εγω να σε βοηθήσω, σκύφτει και λέγει εις τον αυθέντη τον Χριστό.
