Πῶς τρέμω πᾶσα. Διατὶ παρέμεινα;
Ὁποῖον θαῦμα! Μελῳδία θελκτική.
Καὶ τἄνθη ταῦτα;
Δός μοι νῦν τὴν χεῖρά σου.
[Ἡ Θεοδότη τείνει αὐτὴν δειλῶς. Ὁ Σαραντάπηχος κρατεῖ ὑπὲρ τὸ θυμιατήριον καὶ ἐτάζει αὐτήν.]
Ἀνακαλύπτω πράγματα περίεργα.
Ἰδου γραμμὴ σπουδαία. Ἡ καρδία σου
ἐλάλησε.
Ἀφάτου κρύπτεις ἔρωτος
ἐν σοὶ τὴν φλόγα.
Ἀλλ’ ἐτάσωμεν καλῶς.
Τί βλέπω ὧδε; Προσποιεῖσαι, κρύπτουσα
τὸ ψυχοβόρον πάθος, καὶ ἀπέχθειαν
προσφέρεις ἀντὶ φίλτρου.
Πῶς συνέχεται
ἡ ἄλλη αὔλαξ ὧδε! Τρυφερώτατον
ἀνταποδίδει φίλτρον ὁ φιλούμενος.
Ὢ ἄφες με.
Τί τρέχει; Σπουδαιόταται
μοὶ μένουσι προρρήσεις. Ὑψηλόσωμος,
ὡραῖος νεανίας ὁ τρισόλβιος,
καὶ μεγιστὰν βεβαίως. Ἡ κατάχρυσος
στολὴ ἀστράπτει ὧδε. [Δεικνύει τὸ κοῖλον τῆς χειρός.]
Ἄφες, ἄφες με.
Προβλέπω δυσχερείας καὶ προσκόμματα
μεγάλα.... πλὴν ἐν τέλει ἀνατρέπονται,
Πρὸς τὸν ναὸν βαδίζει τὸ γηθόσυνον
τῶν ἐρωμένων ζεῦγος. Πλῆθος ἄπειρον
ἀκολουθεῖ. Πομπώδης ἡ παράταξις.
Οἱ ἄρχοντες καὶ πάντες οἱ Πατρίκιοι,
καὶ πρώτη πάντων — ἀληθῶς παράδοξον —
