Ὁ Ἰωάννης Ζάρκος γεννηθείς περὶ τὰς ἀρχὰς τοῦ αἰῶνος τούτου ἐν τῇ εὐάνδρω Μεσσηνίᾳ ἐγαλουχήθη ὑπὸ τὰς παραδόσεις τῆς ὀνειροπολουμένης παλιγγενεσίας τῆς Ἑλλάδος, ἐμφορηθεὶς μίσους πρὸς τὴν τυραννίαν καὶ ἔρωτος πρὸς τὴν ἐλευθερίαν. Μειράκιον ἔτι παρευρίσκετο ὑπὸ τὰ τείχη τῆς πολιορκουμένης Τριπόλεως, ὅπου ὁ πατὴρ αὐτοῦ Πανάγος Ζάρκος ἐστρατοπέδευε μετὰ ἰδίου πολυαρίθμου σώματος μαχητῶν. Εὐμοιρήσας μαθήσεως καὶ πεπροικισμένος διὰ νοὸς ἰσχυροῦ, κρίσεως σπανίας καὶ μοναδικῆς χρηστότητος χαρακτῆρος διεκρίθη ὡς δικηγόρος κατὰ τὴν σύστασιν τῶν πρώτων δικαστηρίων ἐν Μεσσηνίᾳ. Τοσαύτης δ’ ἀπήλαυεν ἀγάπης καὶ ὑπολήψεως ὥστε τῷ 1843 ἐξελέγη πληρεξούσιος ἐν τῇ Ἐθνικῇ Συνελεύσει. Ἔκτοτε διετέλεσεν ἀνελλιπῶς ὁ ἐκλεκτὸς τοῦ λαοῦ μέχρι τοῦ 1862. Ἐπὶ Κωλέττη διετέλεσεν ὑπὸ τὸν Κολλῖνον Κολοκοτρώνην Γραμματεὺς τοῦ Ὑπουργείου τῆς Δικαιοσύνης, καὶ εἶτα Γενικὸς Γραμματεὺς ὑπὸ τὸν Χρηστείδην ἐν τῷ ὑπουργείῳ τῶν Οἰκονομικῶν. Τῷ 1856 ἀνεβιβάσθη εἰς τὸ ἀξίωμα τοῦ Προέδρου τῆς Βουλῆς, διακριθεὶς καθ’ ὅλον τὸ κοινοβουλευτικὸν στάδιον ἐπὶ ῥητορικῇ δεινότητι καὶ ὀξύτητι ἀντιλήψεως, καὶ ἐπὶ συντηρητικότητι φρονήματος. Ὑπῆρξεν ἐκ τῶν θερμῶν φίλων τοῦ ἀοιδίμου Βούλγαρη μέχρις ἐσχάτων. Ὡς ἀνώτατος ὑπάλληλος διεκρίθη διὰ τὴν ἄπταιστον ἐκπλήρωσιν τοῦ καθήκοντος. Τῷ 1874 ὁ λαὸς τῆς Μεσσηνίας ἀπέστειλε καὶ αὖθις ἀντιπρόσωπον αὐτῆς ἐν τῇ Βουλῇ τὸν ἀείμνηστον Ζάρκον, οὗ ᾐσθάνετο τὴν ἀνάγκην τῆς εἰς τὰ κοινὰ συμπράξεως. Λιτός, αὐτάρκης, εὐσυνείδητος, οὐδέποτε διενοήθη νὰ ζητήσῃ ὑλικὰς ἀμοιβὰς καὶ παράσημα διὰ τὰς πολλαπλᾶς πρὸς τὸ Ἔθνος ὑπηρεσίας του. Ἀπέθανε τῇ 14ῃ Ἰουνίου 1888 καταλιπὼν ὄνομα ἔντιμον εἰς τὴν προσφιλῆ αὑτοῦ οἰκογένειαν καὶ μνήμην ἄφθιτον καὶ ἐπίζηλον τοῖς μεταγενεστέροις.
Σελίδα:Ημερολόγιο Σκόκου 1889 - 400.jpg
Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
400
ΙΩΑΝΝΗΣ ΖΑΡΚΟΣ
