νεῖς καὶ μὴ τοιούτους. Διότι ὁ ἀποθανὼν εἶναι εἰς ὅλους γνωστὸς, ποικιλοτρόπως ὑπῆρξε πρὸς ὅλους συνδεδεμένος καὶ ἡ ἀπώλεια γίνεται εἰς ὅλους καὶ δυσαναπλήρωτος καὶ ἐπαισθητὴ. Τὸ ἐναντίον βλέπει τις ἐν τῇ πόλει. Ὁ προπεμπόμενος εἰς τὴν τελευταίαν του κατοικίαν νεκρὸς παρέρχεται πρὸ ἀνθρώπων ἀγνοούντων καὶ αὐτὸ τὸ ὄνομά του, οὐδεμίαν δὲ εἰς τὰς καρδίας αὐτῶν ἐξεγείρει ὁ θάνατος τοῦ ἀνθρώπου συμπάθειαν. Καὶ δὲν εἶναι σπάνιον τὸ φαινόμενον, καθ’ ὃ συναντᾷ τις ἐν τῷ αὐτῷ τόπῳ ὑπέρμετρον χαρὰν καὶ ὑπέρμετρον λύπην ἐκ παραλλήλου βαίνουσαν. Οἱ ἠθικολόγοι λέγουσιν ὅτι πρόδρομος τῶν ἠθικῶν συναισθημάτων εἶναι ἡ συμπάθεια τῶν ἀνθρώπων πρὸς τοὺς ἄλλως. Διότι ἡ συμπάθεια διακόπτει τὸν ἐγωϊσμὸν καὶ ἐξεγείρει τὸν ἄνθρωπον εἰς εὐεργετικὰς ὑπὲρ τοῦ ἄλλου σκέψεις ἢ πράξεις. Τούτων δὲ οὕτως ἐχόντων, ἐν τῷ χωρίῳ ὑπάρχουσιν οἱ ὅροι τῆς γεννήσεως ἠθικῶν συναισθημάτων καὶ μορφώσεως χριστιανικοῦ χαρακτῆρος εἰς πολὺ μεγαλείτερον βαθμὸν ἢ ἐν τῇ πόλει.
Τρίτην ὑπεροχὴν εὑρίσκω τὴν ἁπλότητα καὶ λιτότητα τοῦ βίου. Εἶναι θαυμαστὸν πῶς δύνανται ἄνθρωποι μὲ ὀλίγον ξηρὸν ἄρτον καὶ τοῦτον οὐχὶ ἐν ἀφθονίᾳ, μὲ δρᾶκά τινα ἐλαιῶν νὰ διατηρῶσι τὴν ὑγίειάν των καὶ τὴν εὐθυμίαν των! Ἡ πενία των δὲν κινεῖ αὐτοὺς εἰς ἀγανάκτησιν ὡς ἡ πενία τῶν πόλεων, ἥτις μὴ δυναμένη νὰ ἐξεύρῃ τὰ μέσα πρὸς πλήρωσιν λεπτῶν ἐθίμων γίνεται ἐπαναστατική. Τὴν πενίαν ἀποδέχεται ὁ χωρικὸς ὡς ἐπιβεβλημένην ὑπὸ τῆς θείας Προνοίας διὰ λόγους οὓς αὕτη ἐν τῇ ἀνεξερευνήτῳ αὐτῆς βουλῇ γινώσκει. Ἡ τοιαύτη δὲ πενία, ἣν φέρει εἰς τοὺς ἀνθρώπους ἡ φειδωλὴ φύσις, ἔχει καὶ τοῦτο τὸ πλεονέκτημα ὅτι ποιεῖ τὸν λαὸν ῥωμαλέον καὶ τραχύν. Ἔθνος δὲ, ὃ δὲν ἔχει λαὸν ἁπλοῦν, τραχὺν, καρτερικὸν, τρέχει τὸν κίνδυνον νὰ ἐκλείψῃ. Τῆς τοιαύτης δὲ σκληραγωγίας ἀποτέλεσμα εἶναι ὅτι ὁ χωρικὸς δὲν ἀπελπίζεται εὔκολα. Ἡ ἀπελπισία εἶναι ἀποτέλεσμα νευρικῆς παθήσεως, τοῦ δὲ χωρικοῦ τὰ νεῦρα εἶναι τοσοῦτον ἰσχυρὰ, ὥστε δὲν θραύονται εὐκόλως πρὸ τῆς μεγίστης συμφορᾶς. Οὐδὲν παράδειγμα αὐτοκτονίας ἀναφέρεται γινόμενον εἰς τὸ χωρίον. Ἀπελπισίαν καὶ δυστυχίαν ἐκδηλουμένην συναντᾷ τις ἐνίοτε εἰς τοὺς χωρικοὺς ἐκείνους, καὶ τοιοῦτοι εὐτυχῶς εἶναι ὀλίγιστοι, οἵτινες
