Σελίδα:Ημερολόγιο Σκόκου 1889 - 340.jpg

Από Βικιθήκη
Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
340

νευθέντα διὰ πνιγμοῦ ἐντὸς σάκκου, ὃν διέσωσα τῆς ἀπὸ σκηνῆς τοιαύτης τελευτῆς, ἀντικαταστήσας τὸν σάκκον διὰ δηλητηρίου! Ἠκολούθησα δὲ τὴν ἱστορίαν, ὅταν διέβλεπον ἐν τῇ αὐτοκτονίᾳ πρωτοτυπίαν τινα· οὕτω τὴν Κλεοπάτραν ἀφῆκα ν’ αὐτοκτονήσῃ διὰ δήγματος ὄφεως, φερομένου ἐπὶ σκηνῆς ἐντὸς καλάθου σύκων.

Μολαταῦτα ἡ μέθοδος τοῦ δίδειν πέρας εἰς τὰ δράματα δι’ αὐτοκτονίας μοὶ εἶχε φανῆ τοσοῦτον πεπαλαιωμένη καὶ οἱ τοιοῦτοι θάνατοι κάπως ἀπίθανοι πλέον, ὥστε ἤρχισα σκεπτόμενος περὶ ἄλλου εἴδους θεῶν ἀπὸ μηχανῆς καὶ εἴς τι τοιοῦτο, ἀνέκδοτον ἔτι, ἀπεμιμήθην κατὰ γρᾶμμα τὸ τέλος ὅπερ ὁ συγγραφεὺς τῆς Maria di Rohan δίδει εἰς τὴν ἡρωΐδα του, ἤτοι καταδικάζει αὐτὴν «εἰς ζωὴν μετ’ ἀτιμίας.» Καὶ πράγματι· οἱ θηρεύοντες τὸ πιθανὸν ἐν τοῖς δράμασι ἐνόμιζον ὅτι εἰς τὸ ἑλληνικὸν κοινὸν, ὅπερ ἐπὶ δεκαπενταετίαν σχεδὸν δὲν ἔβλεπέ τινα αὐτοκτονοῦντα, ἤθελε κατασταθῇ βαθμηδὸν ἀπίθανος ἡ αὐτοκτονία. Εἶχον δὲ ἀρχίσει νὰ μεταχειρίζωνται ταύτην ἐπὶ τὸ κωμικώτερον καὶ πάντες ἐνθυμοῦνται μικρὰν κωμῳδίαν πολλάκις διδαχθεῖσαν, ἧς ὁ ἥρως ἀπειλεῖ τὸν φιλάργυρον θεῖόν του ν’ αὐτοκτονήσῃ, ἀποπειρώμενος νὰ βυθίσῃ εἰς τὸ στῆθός του τὸ ἐκ στέατος κηρίον.

Τὰ πράγματα ὅμως μετεβλήθησαν ἐπ’ ἐσχάτων, ἀποθνήσκουσι δὲ πραγματικῶς αὐτοκτονοῦντες σήμερον πλειότεροι τῶν ἀπὸ σκηνῆς αὐτοκτονούντων, τὸ δ’ ἀληθὲς δρᾶμα μετηνέχθη ἀπὸ τῆς σκηνῆς εἰς τὰς ἐν μέσαις Ἀθήναις αἰθούσας, εἰς τὰ φρέατα, εἰς τὴν Φρεαττῦν, εἰς τὴν Πικροδάφνην, ἐδῶ δὲ — εἰς τὴν μακαρίαν νῆσον· τῶν Φαιάκων — εἰς τὴν θάλασσαν καὶ εἰς τοὺς τάφους· ὁσημέραι δὲ καὶ νέοι ἀνευρίσκονται καὶ ἀσφελέστεροι τρόποι αὐτοκτονίας, ὧν φρικτότερος ὁ κατ’ ἀπομίμησιν τῶν πνιγομένων κυνῶν, ὃν μετεχειρίσθη ἐσχάτως ἐνταῦθα νέος εἰκοσιτριετὴς, προσδέσας εἰς τὸν λαιμόν του μέγαν λίθον πρὶν πέσῃ εἰς τὴν θάλασσαν καὶ αὐτοκτονήσῃ «χωρὶς νὰ ἔχῃ,» ὡς ἔγραφεν, «καμμίαν ἀφορμὴν, ἀλλὰ μόνον, διότι ἐβαρύνθη αὐτὸν τὸν μάταιον κόσμον.»

Τί συμβαίνει λοιπὸν εἰς τὴν ἄλλοτε φαιδρὰν, τὴν εὐέλπιδα ἑλληνικὴν κοινωνίαν, ἐκ τῶν σπλάγχνων τῆς ὁποίας ἐξέρχονται τοσοῦτοι ἀπογοητευμένοι, κεκοπιακίοτες πρὶν ἔτι ἀνέλθωσι τὸν ἀνήφορον τοῦ βίου, ἢ πρὶν πάρωσι φυσικῶς τὸν κατήφορον