Στέφανος ΞένοςΛΟΙΠΟΝ διὰ τὰς περιπετείας τοῦ βίου, ἡ αὐτοκτονία, ἡ αὐτοχειρίασις, ὁ ἑκούσιος θάνατος διὰ τῆς ἰδίας ἡμῶν χειρός, βουλήσεως, ψυχικῆς ὁρμῆς, καρδιαλγοῦς ἀποφάσεως ἢ πνευματικῆς διαταράξεως, εἶνε ὁ νέος ὁρισμὸς τῶν Ἀθηνῶν, ὁ νέος συρμὸς ὁ συνοδευόμενος μετὰ τοῦ θορύβου καὶ τῆς ἐκπλήξεως, μετὰ μιᾶς ἐφημέρου γενικῆς συμπαθείας, μετὰ μιᾶς πομπώδους κηδείας, παρακολουθούμενος φεῦ! ὑπὸ τῆς τελείας λήθης ἢ τῆς πλειονοψηφοῦς περιφρονήσεως.
Ἄλλοτε ηὐτοκτόνησαν ὁ στρατηγὸς Λόντος, ὁ Μιαούλης, ὁ Μπουντούρης, ὁ Γεώργιος Ἀγγελόπουλος, ἀνεψιὸς τοῦ πρωτομάρτυρος τοῦ ἀγῶνος Πατριάρχου Γρηγορίου καὶ τόσοι ἄλλοι.
Δὲν ἐξετάζω τὴν αἰτίαν τῶν τότε αὐτοκτονιῶν, διότι ἡ τότε ἑλληνικὴ κοινωνία εὑρίσκετο εἰς ὑγιεστέραν κατάστασιν καὶ ὁ νοῦς αὐτῆς ἦτο στερεώτερος καὶ διαυγέστερος. Αἱ τότε ἀδικίαι σπανιώτεραι, τὰ τότε αἴτια τὰ ὠθοῦντα πρὸς τὴν αὐτοκτονίαν ὄχι τόσον πολυπληθῆ, οὔτε ὑπῆρχε τοιαύτη ποικιλία προφάσεων. Ἀλλ’ αἱ σήμερον αὐτοκτονίαι εἶνε ἄξιαι μεγάλης ἐρεύνης, μεγάλης μελέτης, μεγάλης προσοχῆς, διότι ὁσημέραι πολλαπλασιάζονται μεταξὺ ἀνθρώπων κατὰ τὰ φαινόμενα εὐδαιμονούντων καὶ
- ↑ Ἀπόσπασμα ἐκ σειρᾶς κοινωνικῶν καὶ φιλοσοφικῶν μελετῶν «περὶ αὐτοκτονίας».
