Ἀριστοτέλης Π. ΚουρτίδηςΟ διερχόμενος τὴν ὁδὸν Ἑρμοῦ, τὴν πρωΐαν, μετὰ τὴν ἀνατολὴν τοῦ ἡλίου, βλέπει γραφικὸν θέαμα.
Ἐν ᾧ ἡ θορυβώδης ὁδὸς μόλις ἀφυπνίζεται καί που ὑπάλληλός τις φαίνεται ἀνοίγων τὴν θύραν καὶ τὰ παραθυρόφυλλα ἐμπορικοῦ, μικρὰ δ’ ἀγέλη αἰγῶν γαλακτοφόρων χωρεῖ σκιρτῶσα καὶ σείουσα τοὺς κωδωνίσκους της, αἱ μικραὶ ἐργάτιδες, ῥάπτριαι τὸ πλεῖστον, ἐκ τῶν συνοικιῶν ἰδίᾳ τῆς Πλάκας καὶ τοῦ Ψυρὴ παρελαύνουσι καθ’ ὁμάδας, ὡς πέρδικες, μεταβαίνουσαι εἰς τὸ ἡμερήσιον ἔργον των.
Βαδίζουσι γοργαί, ζωηραί, δροσεραὶ ὡσεὶ ἐλούσθησαν ἐν τῇ δρόσῳ τῆς πρωΐας, εὐσταλεῖς καὶ ἁβραὶ ἐκ νεότητος, μὲ τὸ ἐκ τσιτίου ἢ προστύχου ἀλπαγᾶ φόρεμά των καὶ τὸ περισφίγγον κομψῶς καὶ ἀναδεικνύον τὸ πλαστικὸν τοῦ σώματος αὑτῶν ἐπανωφόριον, τὸν καστανόχρουν ψιάθινον πέτασόν των
