Μιχαὴλ Ἀργυρόπουλος ἐν Σμύρνῃ
Εν τῷ μέσῳ τῆς παχυλῆς ἱστορικῆς χυδαιότητος τοῦ Καραγγιὸζ, ἥτις ὁσημέραι ἐξαλείφεται, καὶ τῆς λεπτῆς συγχρόνου ἐλαφρότητος τῶν τουρκικῶν κωμειδυλλίων, κατώρθωσέ πως καὶ ἡ σοβαρότης νὰ διεύρῃ θέσεως γωνίαν ἐν τῇ καθόλου θεατρικῇ ζωῇ τῶν τούρκων τῆς Ἀνατολῆς καὶ διασωθῇ. Συνῃνώθη μετὰ τοῦ ἐνθουσιασμοῦ, τῆς μελαγχολίας ἢ, ἐναλλὰξ, τῆς ἀγάπης καὶ ἀπετέλεσε τὴν ἐποποιΐαν, τὴν τραγῳδίαν, τὸ δρᾶμα — καὶ τὰ τρία ἀναμίξ: Ἔμβρυον ἀληθῶς, διὰ νὰ ᾗ ἐν ἁρμονίᾳ πρὸς τὴν ὁλόγυρα ἀτμόσφαιραν, καὶ κακόπλαστον ἂν θέλετε, ἀλλὰ χάριν τούτου ἀκριβῶς μὴ στερούμενον ἀξιώσεων ἀτομικῆς πρωτοτυπίας. Πρὸ παντὸς διὰ τὴν ἐκτέλεσίν του:
Ὑποκρούουσιν εἰς τόνους χαμηλοὺς τὸ Σάζι των — εἶδος μπουζουκιοῦ ἑλληνικοῦ — καὶ ἐκ τῶν μακρῶν χορδῶν του ἀναδίδωσι γλυκερὰς ἠρέμους μελῳδίας. Εἶναι δύο δὲ ἢ τρεῖς συνήθως, τοῦρκοι· τύποι ῥέμβης, λύπης, ἀφαιρέσεως, ὑπὸ τὴν πτωχὴν περιβολήν των, ἥτις συμπληροῖ τὴν εἰκόνα. Καὶ τὸ περιέχον εἶναι σύμφωνον: Ἓν ἀρχαῖον καφφενεῖον, μὲ ὑπόθαμβον φῶς, ὅπερ πλέει, χάνεται εἰς τρομώδη ῥεύματα καπνοῦ. Γύρω σιωπή… Μορφαί τινες ἐνοκλάζουν κάτω ἐπὶ ψιαθῶν, ἢ ἐπὶ ἀνδήρου, πέριξ, ἄναυδοι, μὲ τὰς σκέψεις ἀπλανεῖς, τὸ σι-
