Σελίδα:Ημερολόγιο Σκόκου 1889 - 187.jpg

187

---

Ἀλλοίαν ἐπεθύμησα τὴν τελευταίαν λύσιν.
Πηγὴν καὶ τέρμα τοῦ παντὸς ἐλάτρευσα τὴν φύσιν,
καὶ μεῖραξ ἔτι ἀπογνούς, εἰς νεφελώδεις σφαίρας
τὴν αἰθερίαν τῶν φαιδρῶν ὀνείρων πτῆσιν
εἰς ἄλλας ἐγκατέλιπον ὑπάρξεις ἀνωτέρας.

Χοῦς ἐκ χοὸς καὶ γνήσιος, ὦ μῆτερ γῆ, καρπός σου
γαλήνην εἰς τοῦ κόλπου σου τὰ βάθη τοῦ εὐδρόσου
αἰτῶ σοι, τὴν ἀνένδοτον τῆς μοίρας φεύγων λύσσαν·
ὡς δι’ εὐφρόσυνον θυσίαν στεφανώσου,
καὶ δέξαι θῦμα πελιδνὸν προώρως μαρτυρῆσαν.

Τοῦ βρέφους σὺ ἑώρτασας ὡς ἔδει τὴν κοιτίδα.
Σπαράσσουσαν ἀπέλυσας τὸ σύμπαν καταιγίδα·
ὁ οὐρανὸς ὠλόλυζε δακρυῤῥοῶν καὶ μέλας,
καὶ ὡς τὸ ἄλγος καταπνίγον τὴν ἐλπίδα,
ὁ ὑετὸς κατέκλυζε τῶν ἀστραπῶν τὸ σέλας.

Ἀλάνθαστον προμήνυμα τῆς μετὰ ταῦτα δίνης,
ὁ κλύδων ἐξεμαίευσε τὸ τέκνον τῆς ὀδύνης,
καὶ πᾶσα ἔκτοτε στιγμὴ ἐσχάτης ἀγωνία·
ὡς λύτρωσις σὺ μόνη τέλος μὲ ἡδύνεις,
τῶν τάφων δῶρον ἄδωρον, εἰρήνη αἰωνία.

Ἐλθέ, ὦ μῆτερ, τὴν στολὴν τοῦ ἔαρος ἐνδύσου,
ἰτέας πρόσδεσον θαλλοὺς εἰς πτόρθους κυπαρίσσου,
καὶ δεῖξον ἀπαστράπτοντα τὰ τρυφερά σου κάλλη.
Ἐπλάσθη τὸ ἡδὺ στερέωμα μορφή σου,
καὶ ῥόδων θῦλαξ εὔοσμος ἡ νέα σου ἀγκάλη.