Η πολυσαρκοσ κυρια καγχάζουσα. — Χὰχ, ἄχ, ἄχ, ἆ! τί εἶπες; ἀρετή;… Ἐπειδὴ τὴν λέγουν Φαιναρέτην ἴσως… Χὰχ, ἄχ, ἄχ, ἆ! (Λαμβάνουσα συκάμινα). Δόσε μου ἐδῶ.... προτιμῶ τὰ μοῦρα.
Ο γερων κυριοσ, ὅστις ἠγέρθη μετ’ ἄλλων πολλῶν τῆς τραπέζης βλέπων ἅμαξαν καταφθάνουσαν πρὸ τῆς θύρας τοῦ κήπου. — Ἆ, τώρα ἔρχεται ὁ Παλινούδης! Μήπως ἀφήσατε καὶ καθόλου γάλα διὰ τὴν κυρίαν Φαιναρέτην; Ὦ, ὤ! εἶνε καὶ ὁ Μεντζιφόλας μαζῆ τους μὲ τὴν ἀδελφήν του. Αἲ, δι’ αὐτὸν ἔχει ἀρκετὰ φροῦτα!
Η πολυσαρκοσ κυρια κρατοῦσα πρὸς στιγμὴν ἀπὸ τῆς χειρὸς τὸν ἐγερθέντα Βάσαλον. — Ὅταν σοῦ τὰ λέγω ἐγώ!… ἦλθε μαζῆ της, βλέπεις;
Ὁ κ. Βάσαλος ἐξῆλθεν εἰς προϋπάντησιν τῶν βραδυνάντων προσκεκλημένων, εἰσήγαγεν αὐτοὺς εἰς τὸ ἑστιατόριον καὶ διέταξε τοὺς ὑπηρέτας νὰ προετοιμάσωσι τὰ πάντα. Γάλα ὑπῆρχε μόνον διὰ τὰς δύο κυρίας· ὁ Παλινούδης ἐπῆρε μαῦρον καφέν, οὐδεμίαν ἔχων ὄρεξιν νὰ ἐγγίσῃ ἄλλο τι, καὶ ὁ Μεντζιφόλας κατεβρόχθισεν ἀσυνειδήτως ὅσα ὑπῆρχον ἐπὶ τῆς τραπέζης συκάμινα εἰς μυρίας παραδεδομένος σκέψεις καὶ ἀπὸ καιροῦ εἰς καιρὸν τὴν κυρίαν Παλινούδη βλέπων κρυφίως μετ’ εὐχαριστήσεως ὑποβοηθούσῃς τὴν καταβρόχθισιν τῶν συκαμίνων.
Εἶχον ἐξέλθει πάντες εἰς τὸν κῆπον καὶ περὶ τὴν τράπεζαν δὲν ἔμενεν εἰμὴ ὁ Μεντζιφόλας, ὅστις ἐξηκολούθει νὰ τρώγῃ συκάμινα καὶ ὁ Βάσαλος, ὅστις μετὰ περιεργείας παρετήρει αὐτόν.
Βασαλοσ σείων τὴν κεφαλήν. — Μπρὲ δέν ἐντρέπεσαι νὰ κάθεσαι νὰ διαδίδῃς ὅτι σ’ ἀγαπᾷ ἡ Φαιναρέτη;
Μεντζιφολασ παρατηρῶν αὐτὸν μετ’ εἰρωνείας. — Τί ἔκαμε, λέγει;… διαδίδω;… Ἀφοῦ μὲ ἀγαπᾷ, πῶς τὰ διαδίδω;
Βασαλοσ ἁρπάζων βαύκαλιν. — Κύτταξε αὐτὴν τὴν μποτίλια… σοῦ τὴν φέρνω γεμάτην ’ς τὸ κεφάλι…
Μεντζιφολασ μειδιῶν. — Καὶ τί ἀγάπην μοῦ ἔχει, καϋμένε… τρέλλαν;
Βασαλοσ κινῶν τὴν βαύκαλιν. — Σοῦ τὸ εἶπεν;
Μεντζιφολασ βρενθυόμενος. — Αἲ, καλὰ εἶσαι!
Βασαλοσ θραύων τὴν βαύκαλιν ἐπὶ τῆς τραπέζης καὶ ἀγρίαν ἐκπέμπων ὠρυγὴν. — Χμ!
Μεντζιφολασ γελῶν. — Τί κάμνεις αὐτοῦ, εὐλογημένε;
Βασαλοσ τῷ ὑπηρέτῃ ὅστις συνάζει τὰ τεμάχια τῆς βαυκάλεως. — Δόσε μου ἕνα κονιάκ.
Μεντζιφολασ μειδιῶν μακαρίως. — Ἤθελα νὰ ἤξευρα διατί σοῦ φαίνεται τόσον παράξενον αὐτὸ τὸ πρᾶγμα;
Βασαλοσ ἐν ἐξάψει. — Νὰ σοῦ εἰπῶ διατί μοῦ φαίνεται παράξενον.
Μεντζιφολασ σπουδαῖον λαμβάνων ἦθος. — Ν’ ἀκούσω.
Βασαλοσ οὗτινος ἡ ἔξαψις αὐξάνει. — Αὐτὴν τὴν γυναῖκα τὴν ἠγά-
