ἀναλογοῦντα αὐτῇ φόρον. Ἀλλὰ δυστυχῶς ἠδύνατο ἡ ἐργασία αὐτῆς νὰ ᾖνε σκοπιμωτέρα καὶ ἐπωφελεστέρα, ὅτε πλείονες κλάδοι τῆς οἰκονομικῆς ἐργασίας ἀνατεθῶσιν αὐτῇ, ὅτε ὑποστῇ μείζονα ὑπὸ τὴν ἔποψιν ταύτην χειραφέτησιν, ὅτε ἐν πλήρει συνειδήσει τῶν καθηκόντων ἑαυτῆς καὶ τῶν δικαιωμάτων, καταστῇ παραγωγικότατον ὄργανον τῆς κοινωνικῆς οἰκονομίας, ἀληθῶς ἴση πρὸς τὸν ἄνδρα, δυναμένη ν’ ἁμιλλᾶται καὶ νὰ συναγωνίζεται μετ’ αὐτοῦ ἐρρωμένως, ἐὰν καὶ ὡς μέλος τοῦ οἴκου, ἀναγνωρισθῇ καὶ ὡς συντελεστικώτατος κοινωνικὸς παράγων τοῦ οἰκονομικοῦ βίου.
Ἀλλ’ ἐκδηλοῦνται ἐν τῷ δημοσίῳ βίῳ τῶν νεωτέρων κοινωνιῶν συμπτώματά τινα, ἐμποιοῦντα ἀνησυχίαν τοῖς συντηρητικοῖς, τοῖς ὀρθοδόξοις τοῦ ἀρχαίου κοινωνικοῦ καθεστῶτος, ἐν ᾧ ἡ γυνὴ κατέχει θέσιν ὑποτελείας ἐνώπιον τοῦ ἀνδρός. Ἡ γυνὴ ὀφείλει νὰ ὑπακούῃ τὸν ἄνδρα, διδάσκει τὸ χριστιανικὸν κήρυγμα ἀπὸ δέκα ἐννέα αἰώνων, καὶ τὸ δόγμα τοῦτο εἶνε ἄρθρον στενοτάτης ἑκατομμυρίων ἀνθρώπων κοινωνικῆς ὁμολογίας. Ἡ ἐμφάνισις τῆς γυναικὸς ἐπὶ δημοσιωτέρου σταδίου ὑποτίθεται ὅτι θέλει καταστῇ ἀφετηρία πρὸς διεκδίκησιν εὐρυτέρων δικαίων, ἅτινα ἐπιζητεῖ σήμερον εὐάριθμος μερὶς γυναικῶν ἔν τισιν εὐρωπαϊκαῖς κοινωνίαις, προβαίνουσα μέχρι συνωμοσιῶν καὶ ἀναρχικῶν διαδηλώσεων, διατυποῦσα ἀναρχικὰ δόγματα καὶ περιπλανωμένη εἰς χιμαιρικὸν κόσμον, ἀνακαλοῦντα ἡμῖν τὴν ἀμίμητον κωμικὴν εὐφυΐαν τοῦ παλαιοῦ Ἀριστοφάνους. Ἀμφιβάλλω, ἂν τὰ τοιαῦτα εἶνε ἄξιον σοβαρᾶς συζητήσεως καὶ ἐρεύνης. Διότι ἡ γυνὴ καθῆκον ἔχει καὶ δικαίωμα νὰ διεκδικήσῃ τὸ ἐπὶ τῆς ἐργασίας αὐτῆς ἀρχέγονον δίκαιον, εἴτε παρὰ τῆς κοινωνίας, εἴτε παρὰ τῆς ἐντολοδόχου ταύτης, τῆς πολιτείας, διότι ὀφείλει νὰ καταβάλῃ τὸν ὀβολὸν αὐτῆς εἰς τὴν οἰκονομικὴν συντήρησιν τοῦ οἴκου, οὐδὲν συμπέρασμα ὅτι, ἂν μετά τινα χρόνον ζητήσῃ νὰ διεκδικήσῃ πολιτικὰ δίκαια, δικαιοῦται εἰς τοῦτο. Αἱ Λουΐζαι Michel, καὶ ὅπως ἄλλαι λέγονται τὰ ὑστερικὰ ἐκεῖνα ὄντα ἐν Εὐρώπῃ καὶ ἐν Ἀμερικῇ, τὰ διεκδικοῦντα ὑπὲρ τῆς γυναικὸς τὰ εὐρύτατα τῶν κοινωνικῶν καὶ πολιτικῶν δικαίων, τὰ ἐπιζητοῦντα καὶ αὐτὴν τὴν προεδρίαν τῆς δημοκρατίας, τὰ καταρώμενα τὸν θεσμὸν τοῦ γάμου, κηρύττοντα δ’ αὐτὸν βάσιν τῆς μεταξὺ ἀνδρὸς καὶ γυναικὸς ἀνισότητος, τὰ ἐπικαλούμενα τὸν ἐλεύθερον γάμον ἐν τῇ λύσει τοῦ κοινωνικοῦ προβλήματος, καὶ ἑπομένως τὴν ἀποθέωσιν τῆς ἑταίρας καὶ τὴν ἀντικατάστασιν αὐτῆς εἰς τὴν μητέρα καὶ τὴν ἀδελφήν, εἰς τὴν σύζυγον, οὐδέποτε θέλουσιν ἐξαφανισθῇ ἀπὸ τῶν κοινωνιῶν, αἵτινες βασίζονται ἐπὶ τῆς ἐλευθέρας συζητή-
