γυρίαν τοῦ ἐν αὐτῷ ἐνοικοῦντος· τὰ πάντα ἐν αὐτῷ καίπερ πεπαλαιωμένα, διετήρουν ἴχνη πολυτελείας καὶ ἦσαν ἀμέμπτου καθαριότητος καὶ τάξεως. Πολλάκις μικρὰ καὶ ἀσήμαντα αἴτια ὑποκινοῦσιν ἀκατανοήτως πως ἐν ἡμῖν ἐνδιαφέρον δι’ ἓν ἄτομον· δὲν γνωρίζω πῶς θὰ ἐσκέπτοντο ἄλλοι, ἀλλὰ δι’ ἐμὲ ἡ πλουσία ἐπίπλωσις τοῦ δωματίου τοῦ γέροντος, ὅπερ περιέμενον κενὸν καὶ μὲ κανὲν ἀχυρόστρωμα μόνον ὡς ἔπιπλον, μοὶ διήγειρε συμπάθειάν τινα πρὸς αὐτόν, ἐφ’ ὃ καὶ ἀφοῦ τὸν ἀπέθεσα ἐπὶ τῆς κλίνης ἔσπευσα μόνος πρὸς εὕρεσιν ἰατροῦ καὶ ἐπ’ ἀρκετὴν ὥραν παρέμεινα παρὰ τῷ ἀσθενεῖ, παρέχων αὐτῷ πᾶσαν περίθαλψιν ὡσεὶ συνεδεόμεθα ἀπὸ πολλοῦ διὰ στενῆς γνωριμίας.
Ἡ ἀσθένεια τοῦ γέροντος διήρκεσεν ἐπὶ ὁλόκληρον μῆνα, καθ’ ὅλον δὲ τοῦτο τὸ διάστημα μένοντα κλινήρη τὸν ἐπεσκεπτόμην τακτικώτατα καὶ ἐνίοτε ἔμενα συνδιαλεγόμενος ἐπὶ μακρὸν μετ’ αὐτοῦ· μετ’ ἐκπλήξεως δ’ ἔβλεπον ὅτι ὑπὸ τὴν ὀστεώδη καὶ πλήρη ῥυτίδων ἐκείνην μορφὴν ἐκρύπτοντο αἰσθήματα καὶ ἀρχαὶ ἀπροσδόκητοι ὅλως διὰ φιλάργυρον, καὶ ὅτι παρὰ τὴν ἀπομόνωσιν ἐν ᾗ ἔζη εἶχε διατηρήσῃ ἀπροσδοκήτως πως εὐγενῆ χαρακτῆρα καὶ φιλάνθρωπα αἰσθήματα. Κατὰ τὰς συνδιαλέξεις δὲ ταύτας εἶχον μάθει ὅτι ὠνομάζετο Παῦλος Γαλάτης, ὅτι κατήγετο ἐκ Χίου, ὅτι νεώτατος εἶχεν ἐπιδοθῆ εἰς τὴν σπουδὴν τῆς ἰατρικῆς, ὅτι διέκοψε τὰς σπουδάς του καί.... ὅταν ὅμως ἐφθάναμεν εἰς τὸ καὶ τοῦτο ἡ μορφή του ἐλάμβανεν ἄλλην ὄψιν, τὰ χείλη του ἐφαίνοντο ὑποτρέμοντα καὶ πολλάκις οἱ ξηροὶ ὀφθαλμοί του διεκρίνοντο διὰ μιᾶς ὑγραινόμενοι· διέκοπτε δὲ τότε πᾶσαν ὁμιλίαν καὶ σύννους ἐβυθίζετο εἰς βαθεῖαν σκέψιν.
Ἡ μετὰ τοῦ νέου τούτου φίλου μου σχέσις ἐξηκολούθησε καὶ μετὰ τὸ πέρας τῆς ἀσθενείας του, ἤρχετο δὲ συχνότατα τὴν ἑσπέραν παρ’ ἐμοὶ ὅπως λάβῃ τὸν καφὲν ἢ τὸ τέϊον. Πάντοτε δ’ ἐτήρει τὴν αὐτὴν ἐχεμύθειαν ὡς πρὸς τὸ παρελθόν του καὶ μόνον ἀόριστοί τινες καὶ διακεκομμέναι φράσεις τῷ διέφευγον ἐνίοτε ἃς ὅμως ταχέως ἠκολούθει ἡ σιγή· οὕτω μίαν ἑσπέραν ἐνῷ ἐκαθήμεθα μόνοι, δὲν ἐνθυμοῦμαι πῶς ἐγένετο λόγος περὶ φιλαργυρίας καὶ τότε γελῶν:
— Ξεύρετε, κύριε Γαλάτη, τῷ εἶπον, ὅτι ἡ κοινωνία μας σᾶς θεωρεῖ ὡς ἕνα τῶν μεγαλειτέρων φιλαργύρων.
Εἰς τας λέξεις ταύτας οἱ ὀφθαλμοί του διηνοίγησαν ὡς ἐν ἐκστάσει.
