λαργυρίας καὶ φέροντα ἐπ’ ὤμων πλέον ἴσως τῶν ἑβδομήκοντα ἐτῶν.
Ἐξηκολούθησα ἐν τούτοις τὸν περίπατον μου καὶ ἤδη τὸ λυκόφως ἄφηνε τὰς τελευταίας του ἐκπνοάς, ὅτε, κατερχόμενος τοῦ λοφίσκου, ἐπέστρεφον εἰς τὴν πόλιν. Εἶχον δὲ φθάσει εἰς τὴν γωνίαν ἣν σχηματίζει ὁ τοῖχος τῆς μονῆς τῶν Καλογραιῶν, ὅτε ἐνόμισα ὅτι ἤκουσα ἀσθενεῖς καὶ βαθεῖς στεναγμοὺς ἐξερχομένους ἐκ στήθους πάσχοντος· καὶ δὲν ἠπατώμην· ἐν τῷ ἐπικρατοῦντι ἡμίφωτι διέκρινα εἰς μικρὰν ἀπόστασιν κατακείμενον ἐπὶ τοῦ ἐδάφους σῶμά τι, ὅπερ ἡμιανηγείρετο καὶ ἐστέναζεν ὡς ἐκ πόνου. Ἐπλησίασα καὶ μετ’ ἐκπλήξεως ἀνεγνώρισα τὸν κτήτορα τοῦ Βερτέρου, τὸν φιλάργυρον γέροντα, ὃν πρὸ ὀλίγου εἶχον συναντήσει ὑπὸ ἀρκούντως παράδοξον περίπτωσιν. Τῷ ἀπέτεινα τὸν λόγον καὶ ἐζήτησα νὰ τὸν ἀνεγείρω· ἐκ τῶν διακεκομμένων δὲ φράσεών του ἐνόησα, ὅτι κατερχόμενος τοῦ λοφίσκου εἶχεν ἐξολισθήσει καὶ καταπέσει ἐπὶ τοῦ ἐδάφους ἐν οἰκτρᾷ καταστάσει, καθ’ ὅτι δὲν ᾐσθάνετο πλέον τὴν δύναμιν ὅπως ἐγερθῇ καὶ περιπατήσῃ.
— Χωρὶς ἄλλο θὰ ἔσπασα τὸ γόνατόν μου, μοὶ εἶπε μὲ φωνὴν ἐκλείπουσαν, διότι αἰσθάνομαι ἕνα πόνον ὅστις ἀρχίζει ἀπ’ ἐδῷ κάτω καὶ φθάνει ἕως εἰς τὸ στῆθός μου.
Καὶ ἔκλεισε τοὺς ὀφθαλμοὺς ὡς ἐξ ἄλγους.
Ἔμεινα ἄναυδος ἀγνοῶν τί νὰ πράξω. Ἤμην μόνος πρὸ ἑνὸς πάσχοντος γέροντος, ἐν τῷ μέσῳ τῆς ἐρημίας καὶ ὑπὸ τὸ σκότος τῆς νυκτός, ὅπερ ἀπὸ στιγμῆς εἰς στιγμὴν ἐπεξετείνετο καὶ καθίστα τὰ πάντα πέριξ μου δυσδιάκριτα· αἴφνης ὅμως πρὸς εὐτυχίαν τοῦ πρὸ ἐμοῦ κατακειμένου γέροντος εἰς τὴν ἄκραν τῆς ὁδοῦ ἐφάνη νεαρός τις ἀγρότης, ὅστις μὲ τὴν δίκελλαν καὶ τὸ πτύον ἐπ’ ὤμων ἐπέστρεφεν ἐκ τῆς ἐργασίας του. Ὀλίγαι λέξεις ἤρκεσαν εἰς τὸν ἀγαθὸν χωρικόν, ὅπως ἐννοήσῃ τὴν θέσιν τοῦ γέροντος καὶ σπεύσῃ τῇ αἰτήσει μου πρὸς εὕρεσιν ἁμάξης, ἐνῷ ἐγώ, ἀνεγείρας αὐτὸν εἰς τὰς ἀγκάλας μου, τὸν κατεβίβασα εἰς τὴν ὀλίγον παρέκει ἀρχομένην ἁμαξιτὴν ὁδόν.
— Σᾶς εὐχαριστῶ, σᾶς εὐχαριστῶ, ἐψιθύρισεν ὁ γέρων καὶ μοὶ ἔσφιγξεν ἐν νευρικῇ ἐντάσει τὴν χεῖρα.
Εἶτα δὲ μὲ φωνὴν πλήρη πόνου:
— Ὤ, ἐπὶ πολὺν καιρόν προσέθηκεν εἶχον νὰ τύχω περιθάλψεως ἐκ μέρους ἑνὸς ὁμοίου μου.
Μετά τινα δὲ λεπτὰ ἡ ἅμαξα μᾶς ἔφερεν ἀμφοτέρους εἰς τὸ οἴκημα τοῦ γέροντος. Κατῴκει μόνος εἰς ἓν δωμάτιον τοῦ Βεζὺρ χανίου, οὗ ὅμως τὰ ἔπιπλα πᾶν ἄλλο ἐμαρτύρουν ἢ τὴν φιλαρ-
