Τῇ 14 Νοεμβρίου 188.... — Πολὺ δύσθυμος ἐξύπνησα σήμερον. Εἶναι εἰσέτι βαρεῖα ἡ κεφαλή μου ἐκ τῆς ζάλης τοῦ χθεσινοῦ χοροῦ. Τέλος παρῆλθε καὶ αὕτη ἡ δοκιμασία! Ναί! δοκιμασία ἦτο δι’ ἐμὲ ἡ πρώτη ἐπίσημος εἰς τὸν κόσμον εἰσαγωγή μου, τὴν ὁποίαν μὲ τόσην χαρὰν περιμένουσιν αἱ ἄλλαι νέαι. Ἀλλὰ δὲν ἠδυνάμην ν’ ἀποφύγω αὐτήν. Ὁ ἀγαπητὸς μπαμπᾶς δὲν ἔβλεπε τὴν ὥραν πότε νὰ μὲ δείξῃ! Καὶ εἶμαι ἤδη 20 ἐτῶν. Ὁ θάνατος τῆς γλυκείας μου μαμμᾶς καὶ ἡ κακὴ κατάστασις τῆς ὑγιείας μου ἀνέβαλον μέχρι τῆς χθὲς τὴν εὐκαιρίαν ταύτην. Ἄχ! ἂν ἐγνώριζεν ὁ καϋμένος ὁ μπαμπᾶς πόσην πικρίαν καὶ ἀπογοήτευσιν ἀπεκόμισα ἐκ τοῦ πρώτου χοροῦ μου δὲν ἤθελε, βεβαίως, μὲ βιάσει νὰ ὑπάγω… Ἐγνώριζον πάντοτε ὅτι εἶμαι ἄσχημος, συνῃσθανόμην ὅτι δὲν ἐπλάσθην διὰ τὸν κόσμον τῶν αἰθουσῶν, πλὴν ὁ χθεσινὸς χορὸς ἔθηκεν ὑπογραφὴν εἰς τὴν τέως ὅπως δήποτε ἀόριστον ἔννοιαν τῆς ἀσχημίας μου. Ἡ ἀκουσία ἀκρόασις τῆς ὁμιλίας τοῦ Κου Π μετὰ τῆς Κας Β μὲ κατέπεισαν ἐντελῶς ὅτι αἱ φιλοφρονήσεις, τὰ ἐπιτετηδευμένα μειδιάματα καὶ αἱ χαριτολο-
- ↑ Λυπούμεθα μὴ δυνηθέντες νὰ παραθέσωμεν τὴν προσωπογραφίαν τῆς εὐπαιδεύτου δεσποινίδος, ἥτις εὐηρεστήθη νὰ παράσχῃ ἡμῖν τὴν τιμὴν καὶ τὴν προῖκα πολυτίμου συνεργασίας, καὶ ἧς τὰ ἑκάστοτε τρυφερὰ δημοσιεύματα, πλήρη χάριτος, εὐφυΐας καὶ βαθέος κοινωνικοῦ αἰσθήματος, κατέστησαν ἀπό τινος γνωστὸν καὶ συμπαθὲς τὸ ὄνομα εἰς τοὺς μετ’ ἐνδιαφέροντος παρακολουθοῦντας τὴν παρ’ ἡμῖν σύγχρονον λογοτεχνίαν.
