Χλωμὴ Σελήνη, δὲν νυστάζεις; δὲν λησμονεῖς ταὶς τόσαις ἔννοιαις; Γιατὶ, Σελήνη, μὲ κυττάζεις μὲ τῂς ματιαὶς τῂς ἀσημένιαις; Βλέπω τὴν ὄψι σου θλιμμένη ’σὰν κἄτι νᾆχες καὶ σοῦ λείπει, βλέπω ’ςτὰ χείλη σου νὰ μένῃ πικρὸ χαμόγελο ἀπὸ λύπη.