Σελίδα:Ημερολόγιο Σκόκου 1889 - 043.jpg

43

---

Ἡ μήτηρ του ἦτο μικρὰ Λεβρέτα σταχτερή,
Ἀλλ’ ὁ πατήρ του φαίνεται ἰθαγενὴς νὰ ἦναι,
Καὶ μάλιστα ψωρόσκυλος—ἂν μᾶς τὸ συγχωρῇ—
Τοιούτους τρέφουν παμπληθεῖς αἱ κλασικαὶ Ἀθῆναι…
Ἐκ τῶν γονέων δὲ αὐτῶν, χωρὶς νὰ καταλάβῃ,
Γεννήθηκε τὸ εὔμορφο καὶ παχουλὸ κουτάβι.



Κι’ ὅταν τὰ μάτια ἔπαυσε νὰ ἔχῃ σφαλιστά,
Κ’ ἔβλεπε πῶς τριγύρω του σκυλάκια ἦσαν ἄλλα,
Κ’ ἔτρεχε στὴ μανοῦλά του μὲ πόδια τρεκλιαστά,
Κ’ ἔκανε πῶς τὴν ’γαύγιζε γιὰ νὰ τοῦ δώσῃ γάλα,
Τότε κ’ ἐγὼ ἐξάπλωσα τὴν λῃστρική μου χεῖρα,
Καὶ τὸ κουτάβι τὸ μικρὸ ἐδιάλεξα κ’ ἐπῆρα!



Ἔτσι συμβαίνει δυστυχῶς ἐδῶ καμμιὰ φορά,
Ἄλλοι νὰ κάνουν τὸ παιδὶ καὶ νὰ τὸ παίρνουν ἄλλοι…
Ἀλλ’ ἡ μητέρα ἔμεινε μὲ τ’ ἄλλα της μωρά,
Καὶ δὲν μ’ ἐφάν’ ἡ θλῖψίς της παραπολὺ μεγάλη·
Ναὶ μὲν ὡς μήτηρ ἔπρεπε νὰ ἦν’ ἀπελπισμένη,
Ἀλλ’ ἦτο στὰς ἀπαγωγὰς πολὺ συνηθισμένη.



Ἐν τούτοις ἔφερα κ’ ἐγὼ στὸ σπίτι τὸ σκυλί,
Καὶ μόνο γάλα τοῦ ’δινα νὰ τρώγῃ κάθε ’μέρα,
Κ’ ἐκεῖνο τόσο ἔξυπνο, μὰ καὶ μωρὸ πολύ,
Ποιὸς ’ξεύρει ἂν δὲν μ’ ἔπαιρνε ἀκόμη γιὰ μητέρα!
Ἐγὼ δὲν ἠμπορῶ νὰ πῶ πῶς τὸ υἱοθετοῦσα,
Μὰ ὅσο ἐμεγάλωνε καὶ τόσο τ’ ἀγαποῦσα.