«Ὄλβιοι οἱ Φιλέοντες ἐπῆν ἴσον ἀντιράωνται»
Βίων.
- Ἠγαπῶντο!....
Ἀμφότεροι μελαγχροινοί, μὲ ζωηρὰν καὶ ἐκφραστικωτάτην φυσιογνωμίαν, μὲ μεγάλους παμμέλανας ὀφθαλμούς, μὲ ἀμαζόνειον ἀνάστημα καὶ ὕφος ἡγεμονικόν, ἐφαίνοντο εἰς τὰ ὄμματα τοῦ κόσμου ὡς τέκνα δίδυμα τοῦ αὐτοῦ πατρός.
Ἡ συνάντησις τῶν εὐγενῶν των αἰσθημάτων καὶ ἡ ἀπαράμιλλος τῆς μορφῆς των ὁμοιότης ὑψοῦντο ζῶσαι ἀποδείξεις τῶν λόγων τοῦ θείου Πλάτωνος: ὅτι ἕκαστος πλανᾶται εἰς τὴν γῆν ζητῶν τὸ ἕτερον ἥμισύ του.
Εὐτυχεῖς θνητοὶ! δὲν ἀνεζήτησαν ἐπὶ πολύ!
Τὸ δ’ ὄνομά των;
Εκεινος καὶ Εκεινη!
Πρὸ αὐτῶν τῶν δύο, ἁπλουστάτων κατὰ τὸ φαινόμενον, ἀντωνυμιῶν ὠχριῶσιν αἱ Δάφναι καὶ οἱ Νάρκισσοι, αἱ Καλλιρρόαι καὶ οἱ Ἀδώνιδες, οἱ Ῥωμαῖοι καὶ αἱ Ἰουλίαι.
Ὅταν ὁμιλῇς περὶ δύο νέων — καὶ οἱ ἐρασταί μας ἐνήχοντο εἰς τὰ χρυσᾶ τῆς νεότητος νάματα — ἀγαπωμένων — καὶ οἱ ἐρασταί μας ἠγαπῶντο περιπαθέστατα, — εὐειδῶν — καὶ οἱ ἐρασταί μας κατεῖχον ἀμύθητον πλοῦτον καλλονῆς ἐξ οὗ ἠδύναντο καὶ εἰς ἄλλους νὰ δανείσωσιν, ἀτόκως ἐννοεῖται, ἕνεκα τῆς ἀγγελικῆς των ψυχῆς τῆς ἀποστρεφομένης τὴν τοκογλυφίαν — ὅταν ὁμιλῇς λοιπὸν περὶ δύο τοιούτων νέων ὅλως ἀδιάφορόν ἐστιν ἂν τοὺς προσαγορεύσῃς διὰ τῶν εὐηχοτέρων καὶ περικαλλεστέρων ὀνομάτων ἢ ἂν τοὺς ὀνομάσῃς ἁπλῶς Θοδωρη καὶ Θοδωρα.
Τὸ ὡραῖον ὄνομα δὲν δύναται νὰ καλύψῃ τὴν δυσμορφίαν τοῦ ἀτόμου, ἐνῷ ἐξ ἐναντίας ἡ καλλονὴ καθιστᾷ περικαλλὲς καὶ τὸ δυσηχότερον καὶ πεζότερον τῶν ὀνομάτων· — ἀλήθεια ἀνεπίδεκτος συζητήσεως.
Ποῦ καὶ πότε ἐγεννήθησαν, τίνες οἱ γονεῖς των, τίς ἱερεὺς τοὺς ἐβάπτισε καὶ τὰ παρόμοια — λεπτομέρειαι ὅλως ὑπαγόμεναι εἰς τὴν δικαιοδοσίαν τοῦ Δημοτικοῦ ληξιάρχου — δὲν ἠδυνήθημεν, μεθ’ ὅσας καὶ ἂν κατεβάλομεν προσπαθείας, νὰ ἐξακριβώσωμεν.
