Ἀλλ’ ὁ Ἀποστόλης, μόλις συνεκράτει τὴν στιγμὴν ἐκείνην τὰ ἠρεθισμένα νεῦρά του· ἅμα δὲ ἰδὼν ὅτι ἀντὶ νὰ σεβασθῶσι τὴν μεταμέλειαν αὐτοῦ καὶ νὰ τὴν ἐκτιμήσωσιν, ἀπεναντίας φέρονται ὑβριστικώτερον ἔτι, ἐξερράγη ἀκράτητος· καὶ μικρὸν ἀναπηδήσας πρὸς τὰ ὀπίσω, ἔρριψε κατὰ πρόσωπον τοῦ ἰατροῦ, δίκην πτύσματος, τὰ χαρτονομίσματα, καὶ μὲ τὴν βροντερὰν φωνήν του, τὴν δεινῶς ἐκεῖ πέραν ἀντηχήσασαν, ἀνέκραξε:
— Νὰ μέσ’ ’ς τὰ μοῦτρά σου κ’ ἐσένα καὶ τ’ ἀφέντη σου. Πουλημένος δὲν εἶμαι· κοπέλι σας δὲν γίνομαι!
Ἀπερίγραπτος βοὴ ἐπηκολούθησε τὸ κίνημα τοῦτο· πάντες ἀντελήφθησαν αὑτοῦ· ὁ ἰατρὸς ἀπέμεινε χαίνων· ἡ ψηφοφορία διεκόπη· οἱ τῆς φρουρᾶς ἔσπευσαν πρὸς τὸν τολμητίαν· τὰ μέλη τῆς ἐφορευτικῆς ἐπιτροπῆς, ἀντιπρόσωποι, σφαιριδιοδόται, ἐκλογεῖς, ἤρχισαν νὰ κραυγάζωσι, νὰ φιλονεικῶσι, νὰ διαμυρτύρωνται.
— Ἰδού! κύριε δικαστικὲ ἀντιπρόσωπε! ἐφώναζον οἱ Ἀρισταρχικοί, ἐπιτελέσατε τὰ καθήκοντά σας. Βλέπετε ὅτι αἰσχρὰ δωροδοκία τελεῖται καὶ ἐν αὐτῷ τῷ τόπῳ τῆς ἐκλογῆς. Λάβετε ὑπ’ ὄψιν· ἐνιστάμεθα.
— Αὐτὰ εἶνε κακοήθη καὶ καταχθόνια τεχνάσματα, ἀντεφώνουν οἱ ἀντίθετοι, ὅπως φέρωσι προσκόμματα εἰς τὴν διεξαγωγὴν τῆς ἐκλογῆς· βλέπουν ὅτι τὸ ῥεῦμα εἶνε ὑπὲρ ἡμῶν, καὶ βάζουν τὰ κοπέλια των νὰ φωνάζουν τάχα ὅτι δωροδοκοῦνται, μὴ τοὺς πιστεύετε τοὺς ῥᾳδιούργους!
Ἀλλ’ ἐπὶ τέλους ἡ τάξις ἀποκατέστη· ὁ Ἀποστόλης κινδυνεύσας νὰ ἐκβληθῇ τοῦ τόπου τῆς ἐκλογῆς, ἔτυχε μετὰ κόπου τῆς ἀδείας νὰ ψηφίσῃ, ὕστερον ἀπὸ ἐντόνους ὑπὲρ αὐτοῦ παραστάσεις τοῦ κυρίου Ἀριστάρχου. Πρὸ τῆς κάλπης του ὁ Ἀποστόλης, πρὶν ἢ τὸ ρίψῃ, ἐφίλησε τὸ σφαιρίδιον. Καθ’ ἣν στιγμὴν ἐξήρχετο, ᾐσθάνθη ὅτι χείρ τις θωπευτικῶς ἐτίθετο ἐπὶ τοῦ ὤμου του· στρέφεται καὶ βλέπει τὸν Ἀριστάρχην!
— Ἀποστόλη, σὲ συγχαίρω! ἔδωκες σήμερον λαμπρὸν καὶ ἀλησμόνητον παράδειγμα εἰς ὅλους… Ἐτίμησες τὴν ψῆφόν σου, καὶ ἡ ἀγάπη σου μὲ τιμᾷ! Πάντοτε τὸ ἐπερίμενα ἀπὸ ’σένα!
Κωστησ Παλαμασ
