σθέντα νὰ ἀπομακρυνθῇ τῆς Κερκύρας, ἀντιστράτηγον Γεντίλην. Μετὰ τὴν ἐπάνοδον τοῦ ἀντιστρατήγου ὁ d’Arbois ἔλαβε τὴν ἐντολὴν παρ’ αὐτοῦ νὰ πορευθῇ διὰ λόγους ὑπηρεσίας εἰς Μεδιόλανον πρὸς τὸν Βοναπάρτην, ἐκεῖ δὲ εὑρισκόμενος ἐπαύθη τὸ δεύτερον, τῇ 28 Νοεμβρίου 1797 ἕνεκα πολιτικῶν ῥᾳδιουργιῶν. Ἀλλ’ ὅμως ὁ Βοναπάρτης τὸν ἐπροστάτευσε καὶ πάλιν καὶ ἠδυνήθη οὕτω νὰ ἐπαναλάβῃ τὴν θέσιν του εἰς τὰς τάξεις τοῦ στρατοῦ, εἶχε δὲ τὸν βαθμὸν τοῦ ὑποστρατήγου, ὅτε συλληφθεὶς ὑπὸ τῶν Ἄγγλων αἰχμάλωτος ἐν Ἁγίῳ Δομίγγῳ ἀπέθανεν ἐπιβαίνων πολεμικοῦ πλοίου παρὰ τὰς ἀκτὰς τῆς Ἰαμαϊκῆς τῇ 16 Νοεμβρίου 1803.
Ἡ δευτέρα ἐκ τῶν δημοσιευθεισῶν ἐπιστολῶν ἐγράφη ὑπὸ τοῦ d’Arbois πρὸς τὸν ἀδελφόν του, ὡσαύτως στρατιωτικὸν καὶ εὑρισκόμενον εἰς Τρεβῖσον, ἐκ Μεδιολάνου τῇ 16 ὁμιχλώδους τοῦ ἔτους ς′. «Πρὸ μικροῦ, λέγει, ἔλαβον ἐπιστολὴν ἐκ Κερκύρας. Ὁ Joui μὲ πληροφορεῖ, ἀλλ’ ἄνευ λεπτομερειῶν ὅτι μετὰ τὸν ἐκεῖθεν ἀπόπλουν μου la Grimani et le Facchinei (?) περιέπεσαν εἰς καταισχύνην· ὅτι ἅπασα ἡ μοῖρα τοῦ στρατοῦ μετέβαλε γνώμην ὡς πρὸς τὸν Καππάδοκαν (Capadoce) καὶ τὸν Λοβέρδον, οὓς τώρα βλέπει μετ’ εὐχαριστήσεως καὶ πολὺ περιποιεῖται, δὲν μὲ μέμφονται πλέον παρὰ διὰ τὴν ὑπεροψίαν, μὲ τὴν ὁποίαν κατεφρόνησα τὰς κατ’ ἐμοῦ ἐνεργείας. Βλέπεις ὅτι ἡ ἐπανάστασις ὑπῆρξεν εὐτυχής. Ἐδῶ ὁ ἀρχιστράτηγος δὲν ἐζήτησε νὰ φωτισθῇ περὶ τῆς ὑποθέσεώς μου. Μὲ ἐπεφόρτισε νὰ παρασκευάσω πίνακα ἐμφαίνοντα πάσας τὰς γνώσεις, ἂς περὶ τῶν νήσων ἀπέκτησα κατὰ τὴν ἐκεῖ διαμονήν μου καὶ νὰ προσαρτήσω λεπτομερὲς ὑπόμνημα εἰς τὸν ῥηθέντα πίνακα. Πρὸς τοῦτο εἰργάσθην ἀπὸ 24 ὡρῶν καὶ ἐνεχείρισα τὴν ἐργασίαν μου πρὸς τὸν Vignolle ἵνα τὴν ὑποβάλῃ εἰς τὸν ἀρχιστράτηγον. Δὲν ἠξεύρω ἀκόμη ἂν θὰ τὸν εὐχαριστήσῃ καὶ τὶ σκοπεύει νὰ μὲ κάμῃ. Ἐν τῷ μεταξὺ ἀναπαύο-
