τῶν Ἀθηναίων διασώζουσαν; Ἀφότου ξενικὸς θίασος κατέλαβε τὰς ἀκτὰς τοῦ Φαλήρου αἱ ἀδελφαί μου ὁσάκις διέρχονται τό ἑσπέρας παρὰ τὸν ὅρμον ἐκεῖνον βυθίζονται ὑπὸ τὸ κῦμα, ἀλλ’ ἐγὼ, ἐνταῦθα ἐπὶ τῶν ἄλλοτε καταρρύτων καὶ συσκίων τούτων μερῶν, ὅθεν ἀντήχησάν ποτε οἱ πρὸς τὸν Ὀλύμπιον ὕμνοι, τεθλιμμένος νῦν μάρτυς τῆς παρακμῆς τῆς πατρίδος παρισταμένη αἰωνίως θέλω συνοδεύει διὰ τῶν θρήνων μου τὸν μονότονον τῆς πηγῆς ταύτης φλοῖσβον!»
— Νύμφη! ἀνέκραξα τότε, συγκινηθεῖσα ὑπὸ τῶν τελευταίων λόγων, οἱ θνητοὶ ὡς πνοὴ ἀνέμου παρέρχονται, ἀλλ’ αἱ χορεῖαι τῶν ἀθανάτων ἀπρόσιτοι εἰς τὸν πανδαμάτορα χρόνον, πλανῶνται ἀείποτε ἐπὶ τῆς προσφιλοῦς ταύτης γῆς· διατί λοιπὸν νὰ μὴ ἐλπίζῃς ὅτι ἐκ τῶν ὀχθῶν τούτων θέλεις ποτὲ ἀκούσει τὴν φωνὴν τῆς πατρῴας μούσης μυσταγωγοῦσαν τὴν Ἑλληνικὴν νεολαίαν εἰς τὰ προγονικὰ μεγαλουργήματα; Ἀλλὰ μοὶ ἀνέφερες περὶ τῶν ἀδελφῶν σου, δύνασαι νὰ μοὶ εἴπῃς, ὧ Ναϊάς, τίνες εἰσὶν αὗται;
— Αἱ θυγατέρες τοῦ Νηρέως, μοὶ ἀπεκρίθη, εἰσὶν αἱ μυστηριώδεις νύμφαι, αἱ ὁδηγοῦσαι μετὰ τῶν Τριτόνων τὰ πνεύματα τῶν ἀγαθῶν εἰς τὰς νήσους τῶν μακάρων. Ἐν μέσῳ τοῦ πατάγου καὶ τοῦ κλύδωνος ἀκολουθοῦσι τὴν καταιγίδα, παίζουσαι μὲ τὸν ἀφρὸν τῆς θαλάσσης καὶ συνοδεύουσαι τὸ κῦμα διὰ τῶν γοργῶν παιάνων των, ἄλλοτε δὲ πάλιν ὅταν ὁ ὀφθαλμὸς τοῦ θνητοῦ δὲν φθάνῃ μέχρις αὐτῶν, ἐξέρχονται τῆς θαλάσσης ἵνα χορεύσωσιν εἰς τὸ παράλιον· πρασινοειδὴς χιτὼν καλύπτει τὰ αἰθέρια αὐτῶν σώματα καὶ ἐπὶ τῆς κεφαλῆς των θάλλει στέφανος ἐκ κισσοῦ εἰς ἀνάμνησιν τῶν Διονυσιακῶν μυστηρίων ἅτινα αὐταὶ πρῶται ἀπεκάλυψαν εἰς τὸν κόσμον. Τὴν ἑσπέραν ὅτε ἐν μέσῳ τῆς σιγῆς ἠχεῖ ὁ φλοῖσβος τῆς θαλάσσης, τεῖνον τὸ οὖς σου μετὰ προσοχῆς, ἐὰν τὰ μυθιστορικὰ ἀναγνώσματα καὶ τὰ θεάματα δὲν σὲ διέφθειραν μέχρι τοῦδε ἐντελῶς, ἐὰν ἐν τῇ φύσει εὑρισκομένη δύνασαι εἰσέτι νὰ αἰσθανθῇς ἀντὶ τῆς ῥεμβαστικῆς μελαγχολίας τὰ ὑγιᾶ καὶ ἐναρμόνια αἰσθήματα, ἅτινα αὕτη διαχέει, θέλεις τότε διὰ μέσου τοῦ μονοτόνου ἐκείνου ἤχου διακρίνει τὸ μέλος τῶν ἀδελφῶν μου τούτων, αἵτινες ἀόρατοι, λαμβάνουσι μέρος εἰς τὸν νυκτερινὸν ὕμνον τῆς φύσεως.
— Ὁ νυκτερινὸς ὕμνος! ἐπανέλαβον μετ’ ἀπορίας, τίς εἶναι
