κοντα μαθηταὶ τὸ παρελθὸν ἔτος κατεπλήρουν τὴν σχολὴν αὐτοῦ. Ὡς δὲ ἡ σχολὴ τοῦ Löffs διὰ τὸν χρωματισμὸν ἡ πρωταγωνιστοῦσα θεωρεῖται, οὕτω καὶ ἡ τοῦ κ. Γύζη ὡς πρὸς τὴν σκιαγραφίαν. Οὐδαμοῦ ἐκτελοῦνται μετ’ ἄνθρακος τόσον ἀληθεῖς καὶ τέλειαι σπουδαί.
Γλυκεῖα μορφὴ εὐφρόσυνος καὶ συμπαθὴς ἐν τῇ εὐτυχίᾳ, ἐν μέσῳ τῶν πάγων τοῦ βορρᾶ φέρουσα τὰς ἡλιοκαεῖς τῶν μεσημβρινῶν παρειὰς καὶ τοὺς ζεστοὺς σπινθηροβολοῦντας τῆς φυλῆς μας ὀφθαλμούς, μαγνητίζει τοὺς ἐραστὰς τοῦ καλοῦ ὅταν λέγη μεθ’ ὑπερηφανείας ὅτι εἷνε — Ἕλλην.
Φ.
ρωίαν τινὰ τοῦ Ἰουλίου ἠθέλησα ν’ ἀποσπασθῶ ἐπὶ στιγμάς τινας τῆς τύρβης τῶν καθημερινῶν ἀσχολιῶν καὶ ἐξελθοῦσα τῆς πόλεως διηυθύνθην πρὸς τοὺς ἀγρούς. Σοβαρὰ σιγὴ ἐπεκράτει εἰσέτι πανταχοῦ ἐνῷ τὰ πέριξ ἀντικείμενα ὑπὸ τοῦ λυκαυγοῦς φωτιζόμενα ἐχρωματίζοντο βαθμηδὸν ὡς ὑπὸ μαγικῆς τινος ἐπηρείας διὰ μυρίων καὶ ποικίλων ἀποχρώσεων. Ἐγὼ δὲ περιχαρὴς διὰ τὴν ἐλευθερίαν μου ἔτρεχον ἀπὸ λοφίσκου εἰς λοφίσκον, ἀπὸ ῥύακος εἰς ῥύακα, ὁτὲ μὲν συνάζουσα ἄνθη, ὁτὲ δὲ θαυμάζουσα τὸ μεγαλοπρεπὲς τῆς φύσεως θέαμα.
Αἴφνης ὅμως ἐνῷ παρηκολούθουν τὸν ῥοῦν τοῦ Ἰλισσοῦ, ὁ φλοῖσβος παρακειμένης πηγῆς ἐφείλκυσε τὴν προσοχήν μου· ἐστάθην παρευθύς, διότι μοὶ ἐφάνη ὅτι διὰ μέσου τοῦ μονοτόνου ἤχου τῶν ὑδάτων, διέκρινεν ᾆσμά τι τοσούτῳ γλυκύ, το-
ΣΗΜ. Χάριν τῶν ἀναγνωστριῶν τοῦ ἡμετέρου Ἠμερολογίου ᾀσμένως δημοσιεύομεν ᾧδε, εὐμενῶς χορηγηθὲν ἡμῖν, ἓν τῶν ἀραιοτέρων διηγημάτων τῆς γνωστῆς καὶ ἐξ ἄλλων ἐμβριθεστέρων φιλολογικῶν ἔργων λογοτέχνιδος Κυρίας Ἀρσινόης Γ. Παπαδοπούλου, ὅπερ ἀληθῶς ἀποπνέει χάριν, τρυφερότητα αἰσθήματος καὶ ἁγνότητα παρθενικῆς ἐμπνεύσεως, ἅτε γραφὲν ὑπ’ αὐτῆς μόλις ἐξελθοῦσης τοῦ μαθητικοῦ σταδίου ἐν ἁβροτάτῃ ἔτι ἡλικίᾳ.
