φρεγγερ, οὗ τὰ ἔργα κατέστησαν δημοτικώτατα ἐν Γερμανίᾳ. Καὶ ἡ καλύβη τοῦ χωρικοῦ θὰ ἔχῃ ἢ τὸν Ἀνδρέαν Χόφερ ἥ τι ἄλλον ἔργον αὐτοῦ. Ὁ Γύζης ὁμοιάζει κατὰ τοῦτο τὸν Δέφφρεγγερ ἐν τοῖς πλείστοις τῶν ἔργων του σχὼν ὡς θέματα τὰ ἔθιμα τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ. Σειρὰ ὁλοκλήρων πινάκων ἐξῆλθον ἐκ τῶν χειρῶν τοῦ δαφνοστεφοῦς Ἕλληνος καλλιτέχνου ἐφελκύσαντα μεγάλως τὸν θαυμασμὸν ἐν ταῖς Ἐκθέσεσι τῶν μεγαλοπόλεων. «Οἱ ἀρραβῶνες τῶν τέκνων ἐν Ἑλλάδι» ὅπερ ἔτυχε καὶ τοῦ χρυσοῦ μεταλλίου· ἡ «Ταμμένη κόρη», «ἡ κεφαλὴ τοῦ ἀράπη Χρήστου» ὁ «ὀρνιθοκλέπτης» καὶ τόσα ἄλλα ἐν οἷς διαλάμπει ὁ φαντασιώδης ζωηρὸς ἁρμονικὸς τοῦ Γύζη χρωματισμός. Τὰ βλάχικα τῶν ὡραίων του ἑλληνίδων οὐδεὶς τεχνίτης ἔγραψε μὲ τόσην χάριν καὶ μὲ τοσαύτην θαυμασίαν μαγείαν χρώματος. Ἀλλ’ ὁ Γύζης δὲν εἷνε μόνον τέχνη· εἰς τὰ στήθη του πάλλει εὐγενὴς ψυχὴ ἀναβλύζουσα ἐπὶ τῶν πλείστων πινάκων του. Οὐδαμοῦ θὰ ἀπαντήσητε ἐν αὐτοῖς κεφαλὴν ἄνευ ἐκφράσεως. Ποῖος θὰ ἀρνηθῇ ἔκτακτον αἰσθητικότητα εἰς τὸν ζωγράφον τῆς «Ταμμένης κόρης»! Ὤ εἷνε τόσον σπάνιοι σήμερον οἱ καλλιτέχναι οἱ ἐγκλείοντες ἐν αὐτοῖς τοσαῦτα ἀδαμάντινα αἰσθήματα ὡς ὁ Γύζης. Ἀκένωτος δημιουργικὴ ὕπαρξις δυναμένη διηνεκῶς νὰ πλημμυρῇ ὀθόνας μὲ συνθέσεις φανταστικωτάτης συλλήψεως. Τὸ forte τοῦ κ. Γύζη εἷνε τὸ skigzo. Μὲ ὀλίγας γραμμάς πλάττει καὶ τοὺς μᾶλλον φαντασιώδεις κόσμους, βλέπει τόσον ζωηρὰ ὡς ὁ ἀθάνατος Delacroix· τὸ τελείωμα, τελεία ἐκτέλεσις εἷνε διὰ τήν φαντασίαν του προσφιλὴς μὲν χαλινὸς ἀλλὰ κἄπως βασανιστικός· ἐκ τούτου θὰ ἀπαντήσητε πληθὺν ἀτελειώτων πινάκων ἐν τῇ atelier αὐτοῦ. Ἀλλ’ αὐτὰ ἴσα ἴσα τὰ σχεδιογραφήματα εἷνε ἡ ἄμεσος τῆς φαντασίας του ἀποτύπωσις· ἐκεῖ βλέπετε τί ἐστὶ Γύζης.
Ὁ Γύζης δὲν δύναται νὰ μεμψιμοιρῇ κατὰ τῆς Τύχης ἥτις συχνάκις ἀστειεύεται μὲ τοὺς καλλιτέχνας. Διορισθεὶς καθηγητὴς ἐν τῇ Ἀκαδημίᾳ τοῦ Μονάχου ἀπολαμβάνει καὶ δόξης καὶ τιμῆς. Ἀπὸ ἐτῶν δὲ συζευχθεὶς μετὰ τῆς ἐρασμίας τοῦ κ. Ν. Νάζου θυγατρὸς ἄγει βίον εὐδαιμονέστατον ἐν μέσῳ τριάδος ἀγγελικῶν τέκνων. Εἰς τὴν ἐν Μονάχῳ σχολὴν αὐτοῦ συρρέει πλῆθος ξένων ἁπανταχόθεν τῆς γῆς· Γερμανοί, Ἑλβετοί, Σουηδοί, Ἀμερικανοί, Ἕλληνες, Νορβηγοί, Ἰταλοί, Οὗγγροι, Ἄγγλοι, ἀποτελοῦντες θαυμάσιον καλλιτεχνικὸν μωσαϊκόν. Οἱ λεπτοὶ καὶ ὡραῖοι χαρακτῆρες τοῦ προσώπου, ἡ λίαν μελαγχροινὴ ὅψις, ἢ ἐξαιρετικὴ καί εἰλικρινὴς εὐγένεια τοῦ Ἕλληνος καλλιτέχνου, τῶν ξένων πάντων τὰς συμπαθείας ἑλκύουσιν. Ὀγδοή-
