Προδήλως ἐξετροχιάζετο ἡ ὑπόθεσις σοβαρῶς εἰς βάρος τοῦ δυστυχοῦς Τόσκα, διὸ καὶ συνεβουλεύθη πάλιν τοὺς ἐγκρίτους τῆς κοινότητος· μετὰ κοινὴν δὲ σύσκεψιν ἀπεφασίσθη νὰ μεταβῇ πάραυτα εἰς τὴν πρωτεύουσαν τοῦ νομοῦ καὶ ἐμφανισθῇ εἰς τὸν Ἀνακριτήν, πρὸς ἀποφυγὴν τῆς βιαίας προσαγωγῆς, ἀφοῦ ὅμως συνεννοηθῇ μετά τινος μεγάλου ἐκεῖ δικηγόρου, πρὸς ὃν εἷς κουμπάρος του τῷ ἔδωκε συστατικήν.
Κατῆλθεν εἰς τὴν πρωτεύουσαν τῆς ἐπαρχίας πεζοπορῶν, ἐκεῖθεν δὲ εἰς τὴν τοῦ νομοῦ δι’ ἁμάξης, δι’ ἣν ἐπλήρωσεν ἀγώγιον δραχμὴν μίαν, εἰ καὶ εἶχε συμφωνήσει λεπτὰ πεντήκοντα, διὰ νὰ μὴ χάσῃ τὴν πήραν του, ἣν τοῦ ἥρπασεν ὁ ἁμαξηλάτης, ὡς ἐνέχυρον τῆς διπλασιασθείσης παρ’ ἐλπίδα ἀπαιτήσεως του.
Μόλις εἰσῆλθεν ὁ Τόσκας εἰς τὴν πόλιν, ἀνεγνωρίσθη ὑφ’ ἑνὸς βιομηχάνου φίλου του, ὅστις ἦτο μέλος μυστικῆς τινος ἑταιρίας δικηγορικῶν πρακτόρων.
Ὁ Τόσκας παρεκάλεσεν αὐτὸν νὰ τὸν ὁδηγήσῃ εἰς τὸν δικηγόρον, πρὸς ὃν εἶχε τὴν συστατικήν. Ἀλλ’ ὁ βιομήχανος τῷ ἐξήγησε ῥητορικώτατα καὶ δι’ ἀκαταμαχήτων ἐπιχειρημάτων, ὅτι διὰ τῆς συναντήσεώς του ἐσώθη, ὡς ἐκ θαύματος, διότι αὐτὸς γνωρίζει δικηγόρον, ὅστις τὰ ἔχει καλὰ μὲ τὸν Εἰσαγγελέα, Ἀνακριτήν, Πρόεδρον καὶ Δικαστάς, ἀναλαμβάνει δὲ τὴν ὑπόθεσιν μὲ πεντήκοντα μόνον φράγκα. Ἐπειδὴ ὅμως ὁ Τόσκας ἐπέμεινε νὰ ἴδῃ τὸν συστηθέντα δικηγόρον, ὁ φίλος του λαμβάνει τὴν ἐπιστολὴν καὶ τὸν ὁδηγεῖ εἰς ἐκεῖνον δῆθεν, πράγματι ὅμως εἰς ἄλλον, τὸν φίλον του. Ὁ πράκτωρ προσφωνεῖ τὸν δικηγόρον, ὃν ὁ Τόσκας δὲν ἐγνώριζεν ἐξ ὄψεως, μὲ τὸ ὄνομα τοῦ συστηθέντος, ὁ δικηγόρος τοὺς ὑποδέχεται φιλοφρόνως, ἀναγινώσκει τὴν συστατικήν, ἀκούει σύννους τὴν ἱστορίαν τῆς ὑποθέσεως, ἀνοίγει τὸν μεγάλον νόμον (ἓν λεξικὸν τοῦ Γαζῆ), συνοφρυοῦται, σκέπτεται, συχνοκινεῖ τὴν κεφαλὴν ἐν ἀμηχανίᾳ καὶ λέγει μετὰ μελαγχολικωτάτης σοβαρότητος.
— Πάρα πολὺ σπουδαία εἷνε αὐτὴ ἡ ὑπόθεσις. Δέκα χρόνια φυλακὴ σὲ περιμένει, καϋμένε γέρο!
Ὁ Τόσκας ὠχρία καὶ ἐρρίγει. Ὁ δικηγόρος ἐξηκολούθησε·
— Καὶ νὰ ἰδοῦμε, πῶς θὰ τὰ οἰκονομήσωμεν. Θὰ φροντίσω,
