ἦτο παροδικὴ στάσις τῆς ἀναπνοῆς, ἣν μετὰ τὴν ἀπομάκρυνσιν τοῦ μαγνήτου ἠκολούθησεν ἰσχυρὰ ἀναπνοή. Πρὸς τὸ μέρος τῆς καρδίας διήγειρεν ὁ μαγνήτης ὑψωμένην καρδιακὴν ἐνέργειαν καὶ ἰσχυρότερον σφυγμόν. Τεθεὶς δὲ ὁ μαγνήτης πλησίον τῆς σπονδυλικῆς στήλης ἔφερε τὸ ἑξῆς ἀποτέλεσμα· ἡ κεφαλὴ ἔκλινε πρὸς τὰ ὀπίσω, ὁ δὲ κορμὸς ἐκυρτώθη τοιουτοτρόπως, ὥστε τὰ κάτω μέρη τοῦ στόματος ἔκλιναν πρὸς τὰ ἄνω καὶ ὀπίσω, οἱ δὲ πόδες σχεδὸν ἤγγισαν τὸ ὄπισθεν μέρος τῆς κεφαλῆς. Τοιουτοτρόπως ἔλαβε τὸ σῶμα τοξοειδῆ θέσιν, ἐνῷ ἡ ἀναπνοὴ ἐγένετο βαθεῖα καὶ θορυβώδης, τὸ δὲ πρόσωπον ἔλαβε χρῶμα κυανοῦν πρὸς τὸ μέλαν. Ἀκόμη καὶ μετὰ τὴν ἀπομάκρυνσιν τοῦ μαγνήτου διήρκεσε τὸ φαινόμενον τοῦτο ὀλίγον χρόνον.
Ἐν τούτοις ἀπεδείχθη ἄνευ ἀμφιβολίας, ὅτι ὁ μαγνητισμὸς ἐπενεργεῖ ἐπὶ εὐερεθίστων καὶ εὐαισθήτων φύσεων καὶ μάλιστα ὑπὸ ὡρισμένας περιστάσεις μετὰ μεγάλης δυνάμεως. Ἀλλὰ καὶ ἡ γῆ ἡμῶν εἶναι εἷς μέγας πλανήτης τοῦ ὁποίου οἱ μαγνητικοὶ μεσημβρινοὶ κύκλοι ἔχουσι τὴν αὐτὴν διεύθυνσιν, ἣν καὶ ἡ μαγνητικὴ βελόνη τῆς πυξίδος, καὶ σχηματίζουσι μὲ τοὺς ἀστρονομικοὺς μεσημβρινοὺς κύκλους τῶν ἀστεροσκοπείων γωνίαν. Πρᾶγμα γνωστὸν εἰς πολλοὺς ἰατροὺς καὶ ἀσθενεῖς εἷναι τὸ ἑξῆς· ὅτι οἱ νευρικοὶ ἄνθρωποι δὲν δύνανται νὰ κοιμηθῶσιν εἰς κλίνας, αἵτινες κατὰ μῆκος κεῖνται ἐπὶ τοῦ μαγνητικοῦ μεσημβρινοῦ κύκλου, ἤτοι ἔχουσι διεύθυνσιν ἀπὸ Βορρᾶ πρὸς Νότον. Παρουσιάζονται ἐμφανίσεις πυρετοῦ, καὶ ὁ ὕπνος ἢ εἷναι ἀνήσυχος, ἢ ἐλλείπει ὅλως διόλου, ἐνῷ συγχρόνως ἀπερίγραπτόν τι αἴσθημα στενοχωρίας καταλαμβάνει τὸν κατακλιθέντα. Ἡ ἀλλαγὴ τῆς θέσεως τῆς κλίνης, ἀρκεῖ νὰ θέσῃ τέλος εἰς τὰς στενοχωρίας ταύτας. Πολλοὶ νευρικοὶ παραπονοῦνται, ὅτι ἐν καιρῷ ταξειδίου δὲν κοιμῶνται καλῶς, καὶ ἀποδίδουσι τὴν αἰτίαν εἰς τὰς ξένας κλίνας, ἐνῷ ἡ πραγματικὴ αἰτία θὰ ἦτο ἴσως,
