Εἰς μνείαν τοῦ Μεγαγιάννη ὡς πολλὰς παρασχόντος ἡμῖν περιποιήσεις ἐκτὸς μιᾶς…
Σ. Β.
«… Ἀναχωροῦμεν δωροῦντες ὡς ἐχέγγυον τῆς εὐαρεσκείας μας καὶ τὴν εἰκόνα ἡμῶν τῷ καταστήματι.»
- Ἰανουαρίου 12 1876.
Ἀνδ. Α. — Ν. Λ.
«… Θὰ ἔμενον εὐγνωμονέστερος ἂν ὁ κ. Μεγαγιάννης δὲν ἦτο τύπος ἀγγλόφρονος καὶ δὲν ἠκολούθει τὰς τοῦ ἀρχαίου Ἕλληνος φιλοσόφου ἀρχάς! Στραβοκύταγμα οὐδόλως.
«.. Ἤλθομεν διὰ νυκτὸς βεβρεγμένοι, ἀλλὰ ποῦ ἄνθρακες; Ὁ κ. Μεγαγιάννης, ὡς ἐμπρέπει ἀγγλόφρονι ἀνδρὶ, περὶ τῶν ἐπίπλων ἀρχαιολογίαν τυρβάζει (;)!
Ὅταν θέλῃ τις νὰ διέλθῃ τὰς ὥρας του ἐν τῷ Ξενοδοχείῳ, ἀρκεῖ νὰ καλέσῃ παρ’ ἑαυτῷ τὸν κ. Μεγαγιάννη, ὅστις εἷνε ἄπληστος θησαυρὸς διηγήσεων ἀνεκδότων.
Σ. Μ. (ἰατρὸς) ἐπιβεβαιῶ τ’ ἀνωτέρω.
«Ὁ ξένος εἷνε ἥσυχος ὅταν κλείωνται αἱ θύραι τῶν δωματίων καλῶς· ἄλλως τε ὁ κ. Μεγαγιάννης καθ’ ὃ ὑπνοβάτης δυνατὸν ν’ ἀνησυχήσῃ τοὺς ὑπνώττοντας· περὶ τούτου δὲν ἔχω ἐγὼ ἀπόδειξιν, ἀλλ’ ἡ κοινωνία τὸ διασαλπίζει.»
«.. Δι’ ὃ δικαίως ἀπολαμβάνει ὁ κ. Μεγαγιάννης τῶν συμπαθειῶν καὶ εὐχαριστιῶν τῶν ξένων ἑκτὸς τῶν λίαν εὐφυολόγων.»
Ἡ ἑξῆς περικοπὴ σοὶ ἐνθυμίζει ἐν ἀρχῇ τὰ περὶ καθόδου τῶν Ἡρακλειδῶν:
«.. Ἡ ἐπανειλημμένη κάθοδος τῶν αὐτῶν ταξειδιωτῶν εἰς τὸν οἶκον Μεγαγιάννη νομίζομεν ὅτι εἷνε ἀρκοῦσα ἐκτίμησις τῶν περιποιήσεων κλπ.
Ἡ οἰκογένεια Γ. Κ.
