Σελίδα:Ημερολόγιο Σκόκου 1888 - 145.jpg

145

---

Ἐν δακτύλοις

Σὺ δὲν πιστεύεις Θεὸν (––∪,–∪∪,–)
Τίς ὁ μὴ ἔχων Θεὸν (–∪∪,–∪∪,–)
Ναὶ μὲν σὺ ταῦτα φρονεῖς (–∪∪,–∪∪,–)

Ἐν ἀναπαίστοις

Καθὼς νέφη ζοφώδη (∪∪–,∪∪–,∪)
Νέφ’ εἰς νέφη σωρεύει (∪∪–,∪∪∪,∪)
Σὺ μὲν ἔξελθ’ ἐκεῖθεν (∪∪–,∪∪–,∪)

Ἀλλ’ ἡ εὐφωνί’ ἀπαιτεῖ καὶ τούτων τῶν ἐλευθεριῶν κατάχρησις νὰ μὴ γίνηται.

Β. Κατασκευὴ τῶν στίχων.

α′. Μῆκος.

Οἱ στίχοι δύνανται νὰ περιέχωσιν ἀπὸ ἑνὸς μέχρις ὀκτὼ ποδῶν. Διὰ τοὺς κατὰ διποδίαν δὲ μετρουμένους δύω πόδες λέγονται ἓν μέτρον. Οὕτως εἰσὶν

Εὐγενὴς	$\scriptstyle {\left.{\begin{matrix}\ \\\ \end{matrix}}\right\}\,}$	μονοποδίαι ἀναπαιστικαί.
ἂν φανῆς,
Λαλεῖ πτηνὸν	$\scriptstyle {\left.{\begin{matrix}\ \\\ \end{matrix}}\right\}\,}$	μονόμετροι ἰαμβικοί.
εἰς τὸ βουνὸν,

ὁσάκις βλέπω τὸ γλαυκὸν χρυσόστικτον στερέωμα (∪–∪–,∪∪∪–,∪–∪∪,∪–∪∪) ἰαμβ. τετράμετρος

ὅταν φέρηται ὁ νοῦς μου εἰς τὰς ἀχανεῖς ἐκτάσεις (–∪–∪,∪∪–∪,∪∪∪∪,–∪–∪) τρχ. ὁμοίως.

Ἕκαστος στίχος δύναται νὰ καταλήγῃ εἰς πλῆρες μέτρον, ὅτε καὶ λέγεται ἀκατάληκτος, οἷον·

εἰς τῆς θαλάσσης τὴν ἀκτὴν (∪∪∪–,∪∪∪–), Ἰαμβ. δίμετρος ἀκατάληκτος.

Φίλοι μου συμπατριῶται (–∪∪∪,∪∪–∪), τροχαϊκ. ὁμοίως.

ὡς φωνὴ τῆς πατρίδος ἡ σάλπιγξ ἠχεῖ (∪∪–∪∪–,∪∪–∪∪–), ἀναπαιστ. ὁμοίως.

Ἢ δύναται, ἂν εἶναι ἐκ τῶν μετρουμένων κατὰ διποδίαν (ἰαμβικῶν, τροχαϊκῶν, ἀναπαιστικῶν)