μέτρον· Οἷον, Ἴαμβ. καὶ ἀναλογιζόμενος (∪∪∪∪,∪–∪∪). Τροχ. καὶ καταπεπονημένος (∪∪∪∪,∪∪–∪).
Εἶχον δ’ οἱ ἀρχαῖοι καὶ τὸν πόδα τὸν λεγόμενον σπονδεῖον, συγκείμενον ἐκ δύω μακρῶν (––). Οὗτος καὶ παρ’ ἡμῖν ὑπάρχων, εἰ καὶ σπάνιος, προφέρεται, καθ’ ἣν καταλαμβάνει θέσιν, ἢ ὡς ἴαμβος ἢ ὡς τροχαῖος. Οἷον, ὡς ἴαμβος· Μὴ δὲν ἐθρήνησα πικρῶς; (∪–∪–,∪∪∪–)· ὡς τροχαῖος· μὴ δὲν ἔκλαυσα πολλάκις; (–∪–∪,∪∪–∪).
Καὶ οἱ ἀνάπαιστοι δὲ παρὰ τοῖς ἀρχαίοις ἐμετροῦντο κατὰ διποδίαν, διότι ἐκ δύω ἀναπαίστων ὁ εἷς, ἐν μετὰ ταῦτα δὲ χρόνοις ἐνίοτε καὶ ὁ ἕτερος, ἐπετρέπετο νὰ ᾗ σπονδεῖος ἢ καὶ ἄλλος τις ἰσόχρονος ποῦς. Δύνανται δὲ καὶ παρ’ ἡμῖν νὰ ἐκληφθῶσιν οὕτω μετρούμενοι, ἔχοντες τὸν ἕνα τῶν ποδῶν, ἰδίως τὸν πρῶτον, σπονδεῖον, ἢ καὶ, ἐλλείψει αὐτοῦ, ἴαμβον ἀντὶ ἀναπαίστου· οἷον· τί ἄγριον ἔχει τὸ βλέμμα! (––∪∪–,∪∪–∪), τὴν πλάκα τοῦ τάφου κρατεῖ (∪–∪∪–,∪∪–)· ἀντί, ἄχ! τὴν πλάκα τοῦ τάφου κρατεῖ (∪∪–∪∪–,∪∪–). Ἀλλὰ τῆς ἐλευθερίας ταύτης δὲν πρέπει νὰ γίνηται κατάχρησις, διότι ἀλλοιοῖ τὴν ἁρμονίαν τοῦ στίχου.
Οἱ δὲ δακτυλικοὶ στίχοι ἐμετροῦντο καὶ μετροῦνται κατὰ μονοποδίαν, διότι σύγκεινται ἐκ μόνων δακτύλων, ἢ τῶν εἰς πάσας τὰς χώρας, πλὴν τῆς προτελευταίας, ἀντικαθιστώντων αὐτοὺς σπονδείων. Καὶ παρ’ ἡμῖν δ’ εἰς τὸ μέτρον τοῦτο δύναται ἐνίοτε, νὰ γίνηται χρῆσις τοῦ σπονδείου, ἀλλὰ σπανίως, καθ’ ὃ συγκειμένου ἐκ δύω μακρῶς (ἢ ἐντόνως) ἀμφοτέρων προφερομένων, καὶ τρίτης μακρᾶς, τῆς ἀρχικῆς τοῦ δακτύλου, ἑπομένης. Οἷον: Τρύζει δ’ ἡ ναῦς, ἣν παίει τὸ ἄγριον κῦμα τοῦ πόντου (–∪∪,––,–∪∪,–∪∪,–∪∪,–∪).
Καὶ εἰς τὸ δακτυλικὸν δὲ καὶ τὸ ἀναπαιστικὸν μέτρον ἐπιδέχεται, κατὰ ῥυθμικὴν ἐλευθερίαν, μακρὰ συλλαβὴ νὰ καταλαμβάνῃ θέσιν βραχείας, ἂν κατὰ τὰ λοιπὰ ἄρτιος ᾖ ὁ ποῦς. Οἷον
