ἀδικία, θὰ συνετάρασσεν αὐτὴν σήμερον χιλιοπλασίως. Ὅ,τι δὲ, ἔπραξε τότε θὰ τὸ ἔπραττε σήμερον ἐν πολλῷ μείζονι κλίμακι. Θὰ κατεξανίστατο κατὰ τῆς κορυφωθείσης ἀναλγησίας τῶν πλουσίων καὶ κατὰ παντὸς εὑρημένου εἰς θέσιν νὰ δεικνύῃ εἴτε διὰ τῆς γραφίδος εἴτε διὰ τοῦ λόγου, τὴν ῥίζαν τῆς ἀδικίας, ἀλλὰ προτιμῶντος νὰ ἐπιδιώκῃ ἁπλῶς τὴν ἑαυτοῦ διαφυγὴν ἀπὸ τοῦ ἀριθμοῦ τῶν ἀδικουμένων. Θὰ προήγγελλε καὶ θὰ προεβεβαίου ὑπὸ διάφορον τύπον καὶ ἐν διαφόρῳ φράσει τὴν προσδοκωμένην ἀνατολὴν τῆς Δικαιοσύνης, τὸ μέγιστον δὲ κακὸν ὅπερ θὰ ἐγίνετο αὐτῷ εἰς ἀμοιβὴν τοῦ ἔργου του, θὰ ἦν ὅτι θ’ ἀπέθνησκεν ἕν τινι φυλακῇ ὡς διαταράσσων τὴν δημοσίαν «τάξιν» καὶ ὁ θάνατος αὐτοῦ θ’ ἀνηγγέλλετο διὰ χλευαστικῶν τηλεγραφημάτων ὑπὸ τῶν μισθοδούλων ἀνταποκριτῶν τῶν ἐπὶ χρηματισμῷ ἐκδιδομένων ἐφημερίδων.
Ἡ κτηνωδία, ἡ ἐξαγρίωσις εἰς ἣν ἐχώρει γοργῷ τῷ βήματι ὁ περιούσιος λαὸς τῆς Ἰουδαίας, ἔθηκε γλῶσσαν εἰς τὰς χαινούσας πληγὰς αὐτοῦ, καὶ ἔδωκε φωνὴν ἐπαρκῶς ἰσχυρὰν ὅπως ἀκουσθῇ ὑπὸ τῆς ἑγρηγορούσης ψυχῆς τοῦ Ἰησοῦ.[1] Ἀπὸ τῆς στιγμῆς ἐκείνης, ἐν πλήρει
- ↑ Ἄφρων, ταύτῃ τῇ νυκτὶ τὴν ψυχήν σου ἀπαιτοῦσιν ἀπὸ σοῦ· ἃ δὲ ἡτοίμασας τίνι ἔσται; (Λουκ. ιβ′. 20) Ἄνθρωπός τις ἦν πλούσιος καὶ ἐνεδιδύσκετο πορφύραν καὶ βύσσον, εὐφραινόμενος καθ’ ἡμέραν λαμπρῶς, πτωχὸς δέ τις ἦν ὅς ἐβέβλητο πρὸς τὸν πυλῶνα αὐτοῦ εἰλκωμένος καὶ ἐπιθυμῶν χορτασθῆναι ἀπὸ τῶν ψυχίων τῶν πιπτόντων ἀπὸ τῆς τραπέζης τοῦ πλουσίου (Λουκ. ιστ′. 19). Πᾶς ἐξ ὑμῶν, ὅς οὐκ ἀποτάσσεται πᾶσι τοῖς ἑαυτοῦ ὑπάρχουσι, οὗ δύναταί μου μαθητὴς εἶναι (Λουκ. ιδ′. 34). Προσηνέχθη εἷς ὀφειλέτης μυρίων ταλάντων, μὴ ἔχοντος δὲ αὐτοῦ ἀποδοῦναι, ἐκέλευσεν αὐτὸν ὁ κύριος αὐτοῦ πραθῆναι καὶ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ καὶ τὰ τέκνα, καὶ πάντα ὅσα εἶχε καὶ ἀποδοθῆναι (Ματθ. ιη′. 25). Μήποτε σὲ παραδῷ ὁ ἀντίδικος τῷ κριτῇ καὶ ὁ κριτὴς τῷ ὑπηρέτῃ καὶ εἰς φυλακὴν βληθήσῃ. Οὐ μὴ ἐξέλθῃς ἐκεῖθεν, ἕως ἂν ἀποδῶς τὸν ἔσχατον κοδράντην (Ματθ. ε′. 20). Τί ὧδε ἑστήκατε ὅλην τὴν ἡμέραν ἀργοί; Λέγουσιν αὐτῷ, «ὅτι οὐδεὶς ἡμᾶς ἐμισθώσατο (Ματθ. κ′. 6) Οὐαὶ ὑμῖν ὑποκριταὶ ὅτι κατεσθίετε τὰς οἰκίας τῶν χηρῶν (Ματθ’. κγ′. 14). Ἔγνων σε ὅτι σκληρὸς εἶ ἄνθρωπος, θερίζων ὅπου οὐκ ἔσπειρας, καὶ συνάγων ὅθεν οὐ διεσκόρπισας (Ματθ. κε′. 25)
