Ἐν Ῥώμῃ ὅμως οἱ ἄνθρωποι δὲν ἠρκοῦντο εἰς τὰς πνευματικὰς μόνον γελοιότητας. Ἔπρεπε καὶ ἡ ὅλη σωματικὴ κατασκευὴ τῶν παρασίτων νὰ εἶναι γελοία. Διὰ τοῦτο ἐπεζητοῦντο παραμεμορφωμένοι, ἠλίθιοι καὶ πυγμαῖοι μὲ ἀκανόνιστον, ὀξεῖαν κεφαλὴν καὶ μακρὰ ὦτα. Καὶ τοιοῦτοι ἄνθρωποι ἠγοράζοντο παρὰ τῶν πλουσίων, ἡ δὲ ἀξία των ἦτο μεγαλητέρα, ὅσον μεγαλτητέρα ἦτο ἡ βλακεία των. Διὰ τοῦτο ὁ Μαρτιάλης γράφει ἐν κωμικῇ ἀπελπισία· «Μοὶ ἐπώλησαν αὐτὸν δι’ ἠλίθιον καὶ ἐπλήρωσα 20,000 σεστέρτσια. Δός μοι ὀπίσω τὰ χρήματά μου, Γαργαλιανὲ, αὐτὸς ἔχει νοῦν!» Πρὸ πάντων δὲ ἐπεζητοῦντο τοιαῦτα ἀνθρωπάρια παρὰ τῶν Ῥωμαΐδων, ἠγοράζοντο ἀντὶ πολλῶν χρημάτων, ἀφ’ οὗ δὲ ὑπῆρχε τόση ζήτησις τοῦ ἐμπορεύματος τούτου τῶν μικροσώμων ἀνθρώπων, ἐλάμβανον οἱ ἄνθρωποι μικρὰ βρέφη καὶ διὰ μηχανημάτων ἐκώλυον τὴν φυσικὴν ἀνάπτυξιν ἢ καὶ παρεμόρφωνον αὐτά. Ὑπῆρχε δὲ κατὰ τὸν Πλούταρχον ἐν Ῥώμῃ ἀγορά, ὅπου ἐπωλοῦντο κακόμορφα ἢ τερατώδη ἀνθρωπάρια, μὲ χεῖρας μικράς, μὲ τρεῖς ὀφθαλμοὺς, μὲ κεφαλὰς ὀρνίθων κ. τ. τ. Τόσην δὲ εὐχαρίστησιν εὕρισκον οἱ αὐτοκράτορες Ῥωμαῖοι συναναστρεφόμενοι μὲ τὸ σμῆνος τοῦτο τῶν ἠλιθίων, ὥστε ῥητῶς ἀναφέρεται περὶ τοῦ Κομμόδου ὅτι οὗτος ἀπεμάκρυνεν ἐκ τῆς αὐλῆς του πάντα ἄνθρωπον φρόνιμον καὶ ἐπιστήμονα ὡς συνωμότας κατὰ τοῦ θρόνου, καὶ διετήρησε μόνον τοὺς παρασίτους καὶ τοὺς κόλακας. Τινὲς δὲ τῶν αὐτοκρατόρων ἠρέσκοντο εἰς συλλογὰς κωφῶν, ποδαγρῶν, φαλακρῶν, χονδρῶν καὶ τῶν ὁμοίων. Ἡ συνήθεια δὲ αὕτη τῶν ἡγεμόνων νὰ ἔχωσι παρ’ ἑαυτοῖς ἂν ὄχι βεβαίως ἀναπήρους, ἀλλὰ γελοτοποιούς, εἰς οὓς ἐπετρέπετο χάριν διασκεδάσεως τοῦ βασιλέως νὰ λέγωσι καὶ πράττωσιν ὅσα οὐδὲ οἱ ἰσχυρότεροι ὑπουργοὶ ἐτόλμων, μετεδόθη ἔπειτα καὶ εἰς τὸν μέσον αἰῶνα. Τοιοῦτος γελωτοποιὸς ἦτο καὶ ὁ ἐπὶ Θεοφίλου τοῦ εἰκονομάχου Δέν-
