περιζήτητοι. Διέτριβον συνήθως εἰς τὰ βαλανεῖα ἢ εἰς τὴν ἀγοράν. Ἐκεῖθεν ἐμυρίζοντο εἰς ποίαν οἰκίαν θὰ ἐγίνετο ἑορτὴ καὶ ποῦ ὑπῆρχε καλὸς μεζὲς καὶ δὲν τοὺς ἐμπόδιζεν οὔτε πῦρ οὔτε σίδηρος νὰ εἰσέλθουν ἐκεῖ. Ὁ πάράσιτος τοῦ Διφίλου λίαν εὐτραπέλως ἐκφράζεται ὡς ἑξῆς· «Ὅταν μεταβῶ εἰς δεῖπνον πλουσίου οὔτε ὡραίας στοὰς παρατηρῶ οὔτε πολυτελεῖς ὀροφάς, οὔτε κορινθιακὰ ἀγγεῖα. Ἀσκαρδαμυκτὶ βλέπω εἰς τὸν καπνὸν τοῦ μαγειρείου. Καὶ ἂν σηκόνεται καπνὸς πολὺς καὶ πυκνός, τότε χαίρω καὶ ἀγάλλομαι, ἂν ὅμως ὀλίγος καὶ πηγαίνῃ λοξὰ, τότε καταλαμβάνω ὅτι διὰ τὸ φαγητὸν τοῦτο δὲν ἐχύθη αἷμα.» Ἦσαν δὲ οἱ παράσιτοι καὶ τότε καὶ πάντοτε ὡπλισμένοι μὲ ἀνήκουστον ἀναίδειαν. Ὅτε ποτὲ γενομένου γάμου ἐνεφανίσθη ὁ παράσιτος Χαιρεφῶν ὡς συνήθως αὐτόκλητος εἰς τὸ συμπόσιον, οἱ ὑπάλληλοι τῆς ἀστυνομίας, οἵτινες ἐφρόντιζον νὰ μὴ ὑπερβῇ ὁ ἀριθμὸς τῶν κεκλημένων τὸν ὑπὸ τοῦ νόμου ὡρισμένον ἀριθμόν, ἠθέλησαν νὰ τὸν ἀπομακρύνουν. Ὁ Χαιρεφῶν ὅμως μὲ ὅλην τὴν ἀπάθειαν εἶπε «Μετρήσατέ μας ἄλλην μίαν φοράν, ἀλλ’ ἀρχίσατε ἀπὸ ἐμέ.»
Ἰδίως ἐπὶ τοῦ βασιλέως τῆς Μακεδονίας Φιλίππου αἱ Ἀθῆναι εἶχον τόσην ἀφθονίαν γελωτοποιῶν, ὥστε παρὰ τὸν ναὸν τοῦ Ἡρακλέους εἶχε γείνῃ ἑταιρία γελωτοποιῶν τῶν 60. Εἰς αὐτοὺς ὁ Φίλιππος ἔστειλεν ἓν τάλαντον ἤτοι 6,000 δραχμὰς μὲ τὴν συμφωνίαν νὰ καταγράφουν τὰ ἀστεῖά των.
Κατόπιν ὅμως δὲν εἶχε πέρασιν καὶ τὸ ἐπάγγελμα τοῦτο καὶ διὰ τοῦτο βλέπομεν τοὺς γελωτοποιοὺς παραπονουμένους. «Πολλαὶ φράσεις βαθμηδὸν χάνονται καὶ πολλάκις κατὰ τὴν γνώμην μου αἱ ἄρισται καὶ εὐγενέσταται, αἱ ὁποῖαι ἦσαν τόσον ἄλλοτε κοιναὶ εἰς τοὺς ἀνθρώπους. Π. χ. ἔλα λοιπὸν τὸ μεσημέρι νὰ φᾶμε! Αὐτὸ θὰ τὸ κάμῃς! δός μοι τὸν λόγον σου! Ἄφες τὰς αἰτιολογίας! Αὐτὸ δὰ τὸ ἀπαιτῶ καὶ δὲν σὲ ἀφίνω νὰ φύγῃς!
