τὸ Ναύπλιον μετ’ ἀμφοτέρων τῶν φρουρίων καὶ, ὡς μέγας τύμβος, ὑψοῦται ἡ Τίρυνς ἐν τῇ μεταξὺ Ναυπλίου καὶ Ἄργους ὁδῷ.
Τί αὗται αἱ λίθιναι βαθμίδες ἀντήχουν, ὅτε ἐκεῖ κάτω ἐπὶ τῆς ὀρχήστρας τοῦ Αἰσχύλου καὶ Σοφοκλέους αἱ τραγῳδίαι ἐδίδασκον εἰς τὸ ἀσθμαῖνον πλῆθος τὰς πράξεις ἐκείνης τῆς σκυθρωπῆς καὶ ἰσχυρᾶς φυλῆς, ἥτις κατῴκει ἐπὶ τῆς Λαρίσσης τοῦ Ἄργους καὶ τῶν λόφων τῶν Μυκηνῶν! Ὢ, περὶ ἑνὸς ἀληθῶς ἐθνικοῦ θεάτρου! Ὢ, περὶ ἐκείνου τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ, τοῦ ὁποίου οἱ ποιηταὶ ὤφειλον τὰς φοβερωτάτας καὶ μεγίστας πράξεις τῆς ἰδίας χώρας ν’ ἀναπαριστῶσι διὰ καλλιτεχνικῆς μορφῆς, ὅπως πάλαι ποτὲ συνέβησαν! Ὁ Αἰσχύλος ὤφειλε μετὰ ἑπτὰ ἔτη ἀπὸ τῆς νίκης τῆς Σαλαμῖνος νὰ διδάξῃ τοὺς Πέρσας του, χωρὶς ἀστυνομικός τις κλητὴρ νὰ τῷ εἴπῃ, ὅτι σύγχρονα ἱστορικὰ γεγονότα δὲν ἁρμόζουσιν εἰς δραματικὴν παράστασιν.
Ὡς τὸ δρᾶμα τῶν Ἑλλήνων καὶ τὸ θέατρον ἐκ τοῦ ἐδάφους τοῦ ἐθνικοῦ αὐτῶν βίου ἀνεβλάστησεν. Οὐδὲν παράπηγμα, ἐξειργασμένον μετὰ κεχρυσωμένων κοσμημάτων, οὐδεὶς κίνδυνος, καθ’ ἑκάστην ἀπειλῶν τοὺς θεατὰς διὰ θανάτου πυρκαϊᾶς. Ἀλλ’ εἷς ἰσχυρὸς χῶρος ὑπὸ τὸν κυανοῦν οὐρανὸν κατάλληλος νὰ περιλάβῃ δέκα χιλιάδας θεατὰς πλουσιωτάτους καὶ πενεστάτους, καὶ λίαν ἐναρμόνιος πρὸς τοὺς ὅρους τῆς ὁράσεως καὶ τῆς ἀκουστικῆς.
Ὅ,τι ἐντὸς τῶν ἐρειπίων τῆς Λαρίσσης ἢ ἐν τῇ πύλῃ τῶν λεόντων τῶν Μυκηνῶν πάλαι ποτὲ φοβερὸν συνέβη, τίς ἠδύνατο νὰ γνωρίζῃ ἄνευ τῶν ποιητῶν, ὧν οἱ λόγοι ἐν τούτῳ τῷ θεάτρῳ ἐκπληκτικώτατοι ἀντήχουν πρὸ χιλιετηρίδος; Εἷς νεώτερος τοῦ Αἰσχύλου. ὁ Πίνδαρος, λέγει, ὅτι ἐπὶ μακρότερον χρόνον, ἢ αἱ πράξεις, ἀκμάζει ὁ βίος τῶν λόγων, ὅστις μετὰ τῶν χαρίτων διδάσκει τοῖς νέοις τὸν εὔχαριν βίον τοῦ βαθυτάτου αἰσθήματος. Τί θὰ ἦσαν ἡ Λάρισσα καὶ αἱ Μυκῆναι ἄνευ τῶν τραγῳδιῶν τοῦ Αἰσχύλου καὶ Σοφοκλέους, τί πλειότερον ἢ ἀξιόλογα προελληνικὰ ἢ, ἂν θέλητε, πελασγικὰ οἰκοδομήματα; Αὐτοὶ οἱ ἐπὶ τῆς βασιλικῆς πύλης τῶν Μυκηνῶν λέοντες ἀπέκτησαν δυσοιώνιστον βίον, ἀφ’ ὅτου, ὁ ἐπανελθὼν ἐκ τῆς Τροίας καὶ διὰ φονικοῦ πελέκεως τῆς ἰδίας γυναικὸς θανὼν, Ἀγαμέμνων αὐτοὺς ἴσως ἐχαι-
