μεταβᾶσα εἰς τὸ προάστειον τοῦ Ναυπλίου, τὴν Πρόνοιαν. Ἐν Ναυπλίῳ καὶ ἐπὶ τῶν κλιμάκων τοῦ ναοῦ τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος τὴν 27]9 Ὀκτωβρίου 1831 ἐφονεύθη ὁ κυβερνήτης τῆς Ἑλλάδος. Δεκαπέντε μῆνας ὕστερον ὁ βασιλεὺς Ὄθων ὁ Α′., κοινὸς βασιλεὺς τῆς παλαιᾶς καὶ νέας Ἑλλάδος, εἰσῆλθε μετ’ ἀγαλλιάσεως εἰς τοῦτον τὸν λιμένα καὶ εἶχεν ἐνταῦθα τὴν πρωτεύουσαν τοῦ Κράτους, ἥτις μετὰ ἓν ἔτος μετετέθη εἰς Ἀθήνας.
Κατὰ τὴν διήμερον ἐν Ναυπλίῳ διαμονήν μου εἶδον πᾶν ὅ,τι προσηκόντως δύναταί τις νὰ ἴδῃ καὶ ἐγνώρισα σχεδὸν ὅλον τὸν πληθυσμὸν τῆς λαμπρᾶς ταύτης παραθαλασσίας πολίχνης. Ὤφειλον δὲ νῦν νὰ βαδίσω περαιτέρω.
Εἰ καὶ ἐξετείνετο ἐπὶ τῆς Ἀργολικῆς πεδιάδος γλυκεῖα ἑσπέρα τοῦ Ἀπριλίου, ὑπελείποντο ὅμως ἀκόμη δύο καλαὶ ὧραι ἡμέρας, αἵτινες ἤρκουν νὰ φθάσω εἰς Ἄργος. Ἀπερχόμενός τις πρὸ ἐμοῦ εἰς Ἄργος, παρέλαβε τὸν σάκκον μου καὶ οὕτως ὡδοιπόρουν ἀνενόχλητος εἰς τὴν πεδιάδα τοῦ Ἰνάχου.
Ἐνταῦθα καλλιεργεῖται μεγάλη ποσότης ὀνομαστοῦ καπνοῦ, ὅστις ὑπὸ τὸ ὄνομα «Τουρκικὸς καπνὸς» πωλεῖται ἐν Εὐρώπῃ κατὰ τριπλὰς τιμάς. Ἄμπελοι ἦσαν σπανιώτεραι. Ἀλλ’ ἡ ἀνατροφὴ τῶν ἵππων, ὁ ἀρχαῖος ἔπαινος τῆς Ἀργείας πεδιάδος, ἧς μνημονεύει ἡ Ἰλιὰς καὶ ἡ Ὀδύσσεια, εὐδοκιμεῖ καὶ σήμερον ἀκόμη ἐπὶ τούτου τοῦ πρασινοειδοῦς λειμῶνος. Οἱ συνοδοιπόροι μου ἦσαν δύο ἀπέριττοι ἔφιπποι νέοι, ὁδηγοῦντες εἰς Ἄργος ἀγέλην δεκατεσσάρων, ὡραίων, σχεδὸν ὑψηλῶν, ἵππων καὶ τριῶν πώλων, ὅπως πωλήσωσιν αὐτοὺς εἰς τὸ ἐκεῖ ἀλογοπάζαρον. Οὐδὲν σάγμα ἐπίεζε τὰ λαμπρὰ νῶτά των καὶ οὐδεμία μάστιξ ἠνάγκαζεν αὐτοὺς εἰς ὑποταγήν. Ἤδη τὸ πρῶτον κατενόουν, ὅτι ὁ Φειδίας διὰ τοὺς ἑαυτοῦ μεγαλοπρεπεῖς ἵππους ἔσχεν, ὡς πρότυπα, τοὺς Ἑλληνικούς. Οἱ ἵπποι τοῦ Φειδίου δὲν εἷνε ὑψηλοὶ, ἀλλὰ βαδίζουσι καλῶς, ὡς καὶ οἱ ἵπποι τῆς ἀγέλης ταύτης. Εἰς ταῦτα δὲ τὰ ζῷα ἀνεῦρον καὶ τὰς εὐσάρκους κεφαλὰς τῶν ἵππων τῆς κλασσικῆς ἐποχῆς.
