σκαλίας τῆς παιδαγωγούσης, δι’ ἧς βαθμηδὸν μορφοῦνται ἠθικαὶ πεποιθήσεις καὶ πρακτικαὶ ἀρχαί, αἵτινες στηρίζουσι καὶ περιφρουροῦσι τὰς ἀγαθὰς ἔξεις, τὰς ὁποίας διὰ τῆς παιδονομίας ἐμφυτεύομεν εἰς τὰς ἁπαλὰς τῶν παίδων ψυχάς. Ἡ διττὴ δ’ αὕτη παιδαγωγικὴ ἑργασία πρέπει νὰ ἦναι ἀδιάλειπτος καὶ ἀχώριστος. Εἶναι δὲ οἰκτρὰ πλάνη νὰ νομίζῃ τις ὅτι ἡ τοῦ ἤθους διάπλασις τελεσιουργεῖται διὰ συμβουλῶν καὶ παραινέσεων ἢ καὶ διὰ λόγων μόνον ἐνθουσιωδῶν.
Οἱ παῖδες οὕτω ψευδῶς παιδαγωγούμενοι ἐθίζονται νὰ ἐπαναλαμβάνωσιν ὡς ἐπῳδὰς τὰ ὡραῖα λόγια, καὶ καθίστανται δεινοὶ μὲν ἴσως ἐν λόγοις, φαῦλαι δ’ ἐν ἔργοις.
Βλ. Σκορδελησ.
λέχθη ὅτι τὰ κυριώτερα προϊόντα, τὰ ὁποῖα παράγει ἡ Ἑλλὰς, εἶνε ἡ σταφὶς, οἱ ζῳοκλέπται, τὰ σῦκα καὶ οἱ Ὑπουργοί.
Ἀλλὰ δὲν εἶπεν τὴν ἀλήθειαν.
Παραλλήλως πρὸς τὴν κτηνοτροφίαν, ἐπίσης ἐπιτυχῶς καλλιεργουμένην, τὸ ἀφθονώτερον προϊὸν τῆς κλασικῆς ἡμῶν χώρας εἷνε … οἱ ὑποψήφιοι.
Ὁλόκληροι δηλαδὴ ἀγέλαι, ἀποτελοῦσαι τὸ περιεργότερον γένος τῆς συγχρόνου ἡμῶν πολιτικῆς ζῳολογίας.
Καὶ φύονται αὐτομάτως, ὡς αἱ λαχανοκράμβαι, εἰς πᾶσαν πόλιν, πολίχνην, κώμην ἢ χωρίον, ὅπου δηλαδὴ τὸ Σύνταγμα
