Αυτή η σελίδα έχει εγκριθεί.
39
ταξὺ τῶν λέξεων τιμῶ καὶ τιμωρῶ ὅσον ὅτε ἐπεχείρησα νὰ ἐκπληρώσω τὴν αἴτησιν ἣν μὲ ἔκαμε τὴν τιμὴν νὰ μὲ ἀπευθύνῃ περὶ τούτου ὁ φίλος ἐκεῖνος, ἐν μέσῳ καυμάτων ἐκτάκτων καὶ μυρίων τακτικῶν ἐργασιῶν.
- Ἐν Ἀθήναις, τῇ 14 Ἰουλίου 1887.
Κ. Παπαρρηγοπουλοσ.
ΤΟ ΧΑΡΙΣΜΑ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΟΥ
Σοῦ φέρνω ἀπ’ τὴ γαλάζια μου πατρίδα
Κι’ ἀπ’ τὰ φωτοχυμένα της τὰ μέρη,
Μιᾶς μάγισσας δουλειὰ, μιὰν ἀλυσίδα
Ποῦ δὲν μπορεῖ νὰ κάμῃ ἀνθρώπου χέρι.
’Ξέρω τὸν ἥλιο, εἶδα κάθε ἀστέρι,
Μὰ νἄχουνε τὴ λάμψι της δὲν εἶδα·
Μόνον ἐσὺ εἶσαι ἀληθινὸ της ταῖρι,
Ἀγάπη μου γλυκειὰ καμαροφρύδα!
Ρουμπίνια ἐδῶ κ’ ἐκεῖ μαργαριτάρια
Τὴν πλέκουν· ἀπὸ δάκρυα ἔχουν γίνει
Τὰ μαργαριταρένια της κλωνάρια.
Κ’ εἶν’ ἀπὸ αἷμα κάθε της ρουμπίνι·
Καὶ τὸ διαμάντι ποῦ σφιγχτὰ τὴ δένει,
Ὁ ἔρως εἶνε, ὦ κόρη λατρευμένη!
Κωστησ Παλαμασ.
