Αἰ ἀκτῖνες τῆς θρησκευτικῆς ἀληθείας καὶ ἡ λαμπηδὼν τῆς χριστιανικῆς ἰδέας φωτίζουσι τηλαυγέστερον ἐν καθαρῷ ὁρίζοντι. Ἡ δεισιδαιμονία, ἡ προκατάληψις, ἡ ὑπόκρισις τῆς εὐλαβείας πρὸς τὰ θεῖα, ἐπισκοτίζουσι τὸ οὐράνιον φῶς, ἡ δὲ ἐπιστημονικὴ ἀλήθεια ὁρίζουσα τοὺς νόμους τῆς φύσεως καὶ τοὺς ὅρους τῆς ἀνθρωπίνης γνώσεας καὶ διανοίας, καθιστῶσι φαεινοτέραν τὴν περὶ ὑπάρξεως ὑπερκοσμίων καὶ πνευματικῶν δυνάμεων ἀλήθειαν. Δὲν ἀποκρούομεν ἐν ὀνόματι τῆς θρησκείας τὰς ἐπιστημονικὰς ἐκζητήσεις οὐδὲ τὴν ἐπιστημονικὴν ἀλήθειαν, ἀλλ’ ἐξανιστάμεθα κατὰ τοῦ ἐπιστημονικοῦ φανατισμοῦ τοῦ μεταποιοῦντος εἰς ὁριστικὰς τῶν αἰωνίων προβλημάτων λύσεις τ’ ἀποκυήματα νοσούσης φαντασίας, καὶ κατὰ τῆς ἐπιστημονικῆς ἀγυρτίας τῆς παριστανούσης ὡς ἀναμφισβήτητα δόγματα θεωρίας ἀποκρουομένας ὑπὸ τῶν μεγάλων διδασκάλων καὶ ἑρμηνέων τῶν νόμων τῆς φύσεως.
- Ἐν Τεργέστῃ, τὴν 1 Ἰουνίου 1887.
Ι. Σκαλτσουνησ.
συνθήκη ἥτις εἶχε συνομολογηθῆ ἐν Λονδίνῳ τῇ 6 Ἰουλίου 1827 (ἔ. ν.) μεταξὺ Ἀγγλίας, Γαλλίας καὶ Ῥωσίας ἐπὶ τῷ σκοπῷ τοῦ νὰ καταπαύσῃ τὸν ἐν ταῖς ἑλληνικαῖς ἐπαρχίας καὶ νήσοις διεξαγόμενον πόλεμον, διελάμβανεν, ἐν ἄρθρῳ προσθέτῳ,
