Ἀλλὰ καλὰ νὰ παθαίνουν, ἀφοῦ λησμονοῦν τὸ σοφὸν ἐκεῖνο λόγιον, τὸ ἐξασφαλίζον ἰδίως τὴν ἡσυχίαν τῶν συζύγων: πίστευε καὶ μὴ ἐρεύνα!
Δὲν ἀρνοῦμαι ἀκόμη ὅτι τὰ ὑψηλὰ τακούνια καὶ ἡ στενὴ γόβα, προικοδοτεῖ μὲν κάλους καὶ φλυκταίνας εἰς τοὺς πόδας τῶν συζύγων καὶ τῶν θυγατέρων μας, ἀλλὰ προςθέτει ἐν τούτοις χάριν, ἔκφρασιν καὶ ὀκτὼ ἑκατοστὰ γαλ. μέτρου εἰς τὸ ἀνάστημα αὐτῶν, λυγίζον οὕτω καὶ ἀμφισειόμενον, ὡς ἀνεμόπνους κυπάρισσος, ἐπὶ τῶν δύο ἐκείνων μικροσκοπικῶν καλοβάθρων.
Τὸ ψιμμύθιον, αἱ ἀλοιφαὶ, τὰ γαλακτώματα, καὶ ὅλαι ἐκεῖναι αἱ χημικαὶ συσκευαὶ, εἰς ὧν τὴν θαυματουργὸν δύναμιν δόξα τῷ Θεῷ ὀφείλομεν τὸ ὡραῖον χρῶμα καὶ τὴν φρεσκάδα τῆς ἐρωμένης μας, ναὶ μὲν τραχύνουσι τὸ δέρμα καὶ διαυλακοῦσιν αὐτὸ εἰς ῥυτίδας, ἀλλὰ τοὐλάχιστον δίδουσιν, ἐξ ἀπόπτου μάλιστα, ἀνταύγειαν ῥόδων καὶ κρίνων εἰς τὰ πρόςωπα τῶν κυριῶν καὶ καταθέλγουσι τὸ ὄμμα ἡμῶν, ἐὰν μάλιστα ἔχωμεν τὸ εὐτύχημα νὰ ἤμεθα μύωπες, ὅταν τὰς ἀποθαυμάζωμεν ἐξ ἀποστάσεως.
Τὰ δάνεια συνονθυλεύματα τῆς κόμης, ὅλον ἐκεῖνο τὸ ὀθνεῖον φόρτωμα τῆς κεφαλῆς, δι’ οὐ ὡς διὰ μαγείας μεταβάλλονται εἰς καλλικόμους αἱ φαλακρότεραι καλλοναὶ, ἔχει τοὐλάχιστον καλλιτεχνικόν τινα λόγον διὰ τοὺς διαβάτας, ἂν ὄχι διὰ τοὺς συζύγους τῶν κυριῶν.
Ἀναγνωρίζω λοιπὸν ἂν μὴ ἴχνος λογικότητος ἀλλὰ φιλανθρώπους κἂν προθέσεις εἰς τὸν Συρμὸν, ἀγωνιζόμενον ὡς
