ὑπερέχουσα καὶ ἐπιβάλλουσα, ἐὰν τις λάβῃ ὑπ’ ὄψιν ὅτι οἱ ἐπὶ τῆς πολιτικῆς σκηνῆς εἰςπηδῶντες συνήθως ὡς ἀπὸ μηχανῆς, ὑπὸ τὰς γνωστὰς συνθήκας καὶ τοὺς ἀνεστραμμένους παρ’ ἡμῖν ὅρους, εἰσὶν ἀντιγραφὴ καὶ ἀναπαράστασις ἀλλήλων κατὰ τὸ μᾶλλον ἢ ἧττον ἐπουσιωδῶς παραλλάσσουσα. Ἀλλ’ ὁ Ζηνόπουλος ἦν ἀναντιρρήτως ἐκ τῶν σπανίων ἐκείνων ἐνεργητικῶν καὶ ἀκουράστων χαρακτήρων, οἵτινες ἔχοντες πλήρη συνείδησιν τῆς ἰδίας ἀξίας καὶ ἀσκοῦντες ὑπερβάλλον ἠθικὸν κράτος ἐφ’ ἑαυτῶν, τὴν μυστηριώδη δηλονότι ἐκείνην δύναμιν, ἐξ ἧς προέρχονται τὰ ἔκτακτα φαινόμενα τοῦ ἠθικοῦ κόσμου, δὲν ἀπεκδέχονται τὴν ἐξ αὐτομάτου δημιουργίαν κοινωνικῆς θέσεως ἐκ συνδυασμῶν ἀλλοκότων τῆς τύχης καὶ τῆς ἐξαρτήσεως τῶν περὶ αὐτοὺς πραγμάτων, ἀλλὰ δημιουργοῦσι καὶ ἐπιβάλλουσιν αὐτὴν ἐν τῇ κοινῇ συνειδήσει. Ἀληθῶς δὲ ἡ μελέτη τοῦ βίου τοῦ Ζηνοπούλου ἐπιμαρτυρεῖ τὸ ἠθικὸν τοῦτο φαινόμενον, τόσῳ ἀτυχῶς σπάνιον ἐν τῆ ἱστορίᾳ τῶν καθ’ ἡμᾶς πολιτευτῶν.
Ὁ Γεώργιος Ζηνόπουλος, ἐκ τῆς εὐάνδρου Εὐρυτανίας ὁρμώμενος, σπουδαστὴς ἔτι ὢν ἀπὸ νεαρᾶς ἡλικίας, εἶχε νὰ παλαίσῃ αὐτόχρημα κατὰ τῆς ζωῆς, ὑπὸ ὅρους ἥκιστα εὐνοϊκοὺς ἐμφανιζομένης. Ὅσοι ἐγνώρισαν μείρακα ἔτι τὸν Ζηνόπουλον, μὲ τὴν θαυμασίαν ἐκείνην ἀντίληψιν καὶ τὰ ἐξαστράπτοντα ὄμματα, μὲ το ἀνήσυχον ἐκεῖνο πνεῦμα, δι’ οὗ παρετήρει καὶ ἀνέλυε καὶ συνεδύαζε καὶ ἀνεμόρφωνε τὰ πράγματα ἐνωρὶς ἀκόμη, πρὸ οὐδενὸς κωλύματος ὑποχωροῦντα καὶ καρτερικῶς διασπῶντες τὰς περὶ αὐτόν ἀλλεπαλλήλους ἀντιδράσεις, δύνανται νὰ μαρτυρήσωσι περὶ τῆς πρωΐμου ἐντάσεως τῶν διανοητικῶν καὶ ἠθικῶν δυνάμεων τοῦ Ζηνοπούλου, ἀναπτυσσομένων κατ’ ἀντίστροφον λόγον πρὸς τὴν δυςμένειαν τῶν περιστάσεων. Τὴν ὑψίστην ψυχολογικὴν ἀλήθειαν τοῦ Ἐπικτήτου ἀποφῃναμένου: τῶν ὄντων τὰ μὲν ἐφ’ ἡμῖν τὰ δ’ οὐκ ἐφ’ ἡμῖν, ἠδύνατό τις νὰ εὕρῃ ἐνσαρκουμένην ἐν τῷ προςώπῳ τοῦ Ζηνοπούλου, δυνηθέντος νὰ ὑποτάξῃ ὡς εἰπεῖν, τὰς ἐναντιότητας τῆς τύχης ὑπὸ τὸ κράτος συνεχοῦς, ἀδιαπτώτου βουλήσεως. Συνδυάζων σπανίαν ἀπὸ φύσεως νοημοσύνην πρὸς τὴν ὑπὸ τῆς μελέτης καὶ τῆς πείρας παρατήρησιν, βαθμηδὸν μορφουμένην μέχρι καταπληκτικῆς ἀναλυτικότητος, ἐχάραξεν ἰδίαν ὁδὸν, ἣν ἠκολούθησεν ἀπαρεγκλίτως μέχρι τέλους τοῦ βίου αὑτοῦ. Αὐτὸ τοῦτο τὸ γεγονὸς, ὅτι ἀπὸ τῶν πρώτων βαθμίδων τῆς ἱεραρχικῆς ἐν τῇ πολιτείᾳ καὶ τῇ κοινωνίᾳ κλίμακος ἠδυνήθη νὰ ἀνέλθῃ εἰς περιωπὴν σημαίνουσαν χωρίς ποτε νὰ θυσιάσῃ τὰς ἰδίας πεποιθήσεις, τὰς ἀρχάς, τὸ φρόνημα καὶ τὴν φιλοτιμίαν, ἀρκεῖ νὰ χαρακτηρίσῃ τὸν Ζηνόπουλον.
Νεαρώτατος ἔτι, μήπω εἰκοσαέτης, ἠναγκάσθη πρὸς συμπλήρωσιν τῶν πανεπιστημιακῶν αὑτοῦ σπουδῶν νὰ δεχθῇ γραφικὴν ὑπηρεσίαν ἐν τῇ Διευ-
