σεις καὶ τοὺς κινδύνους. Ἴσως δὲν εἶναι γνωσταὶ τοῖς πᾶσιν αἱ δυσχέρειαι, αἱ ταλαιπωρίαι καὶ οἱ κίνδυνοι τῶν τοιούτων χάριν ἐπιστημονικῆς ἐρεύνης βοτανικῶν ταξειδίων, τὰ ὁποῖα πολὺ διαφέρουσι πρὸς τὰ χάριν τέρψεως καὶ δι’ ὅλων τῶν ἐφικτῶν ἀναπαύσεων ἐπιχειρούμενα.
Ὁ βοτανικὸς δέον πρὸ πάντων νὰ ἐξετάσῃ τὰ μᾶλλον ἄγρια καὶ μακρὰν τῆς καλλιεργείας δύσβατα μέρη, εἰς τὰ ὄρη, τοὺς ἀπροσίτους κρημνοὺς καὶ τὰς φάραγγας, διότι ἐκεῖ φύονται τὰ σπανιώτερα φυτὰ ἀποφεύγοντα τοὺς ὀδόντας τῶν πολυφάγων μυρηκαζόντων. Τοσοῦτος δὲ εἶναι ὁ ἐνθουσιασμὸς τοῦ φυτολόγου, ὥστε αἰσθάνεται εἶδός τι ἡδονῆς ἀγνώστου εἰς ἄλλους μὴ φυσιοδίφας. Κατὰ τὰς περιηγήσεις ταύτας περιφρονεῖ τοὺς κινδύνους τοὺς ἀπειλοῦντας τὴν ὑγείαν καὶ τὴν ζωὴν αὐτὴν κατὰ πᾶν βῆμα καὶ τὴν πεῖναν καὶ τὴν δίψαν καὶ τὰς παντὸς εἴδους στερήσεις.[1]
Ὁ τοιοῦτος ἐνθουσιασμὸς καὶ ζῆλος ὑπὲρ τῆς ἐπιστήμης, τὸ τοιοῦτον ἱερὸν πῦρ κατέλαβε καὶ τὸν ἡμέτερον Ὀρφανίδην. Καὶ σημειωτέον ὅτι ὁ Ὀρφανίδης καίπερ σωματώδης, εἰς τὰς ἐκδρομὰς ἦτο ἐλαφρόπους, εὐλύγιστος καὶ εἰς ἄκρον ἀκούραστος, τοῦθ’ ὅπερ ἐξ ἰδίας ἀντιλήψεως ἐγνώρισα καθὸ πολλάκις βοτανολογήσας μετ’ αὐτοῦ· ὡς λ. χ. «εἰς τὸ Ζὲς» καὶ «εἰς τὸν Ἄνθρωπον» ἐπὶ τοῦ Παρνασσοῦ. Ἡ ζωὴ τῶν εἰς τοιαῦτα δύσβατα καὶ ἀπόκρημνα μέρη διερχομένων ἐρευνητῶν ἐξαρτᾶται πολλάκις ἐκ τῆς στερεότητος χάλικός τινος ἐφ’ οὗ στηρίζεται ὁ ποῦς ἢ ἐκ δρακὸς ἀσθενοῦς χόρτου, ἧς ἐπιλαμβάνεται ἡ χείρ.
Εὐνόητον, ὅτι μεγάλως ὠφελήθη ἡ ἐπιστήμη ἐκ τῶν συνεχῶν τούτων ἐρευνῶν τοῦ Ὀρφανίδου, διὰ τῆς αὐξήσεως
- ↑ Ἐλαχίστην ἰδέαν τῶν κόπων καὶ κινδύνων τούτων ἔχουσιν ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον οἱ ἐν τῷ δωματίῳ καὶ μεθ’ ὅλης τῆς ἀναπαύσεώς των ἐξετάζοντες τὰς συλλογὰς ἀπεξηραμένων φυτῶν βοτανικοὶ, (botanistes de cabinet) καὶ ἔτι ὀλιγώτερον οἱ κυτταρολόγοι οἱ διὰ τοῦ μικροσκοπίου μόνου ζητοῦντες τὴν ἐπιστήμην, οἱ μετ’ ἀριστοκρατικῆς κουφότητος περιφρονοῦντες καὶ μάλιστα χλευάζοντες τὸν ὄχλον τῶν εἰς τὴν ἔρευναν καὶ τὴν εἰδικὴν σπουδὴν «περὶ φυτῶν ἱστορίας» καταγινομένων φυτολόγων, οὓς κατατάσσουσι μεταξὺ τῶν κηπουρῶν.
